Als klein jongetje droom je ervan profvoetballer te worden. In je gedachten hoor je Jack van Gelder al klaarkomen, terwijl jij in de laatste minuut de bal langs een Argentijnse keeper schiet. Dat zijn mooie dromen. Mocht dit bij een droom blijven, dan kun je altijd nog brandweerman worden. Of stukjesschrijver. Er zijn echter ook mensen die domeinnaamkaper worden.
Domeinnaankapers zijn ontzettende schoften. Dat kun je zien aan de piramide van het kwaad: een bouwwerk dat wordt gevormd door enorme hufters. Hoe hoger je komt, hoe groter de hufters die je aantreft.
De basis van deze piramide wordt gevormd door de Telegraaflezers. Op hen is het prima hufters stapelen. Het zal u dan ook niet verbazen dat de Telegraafjournalisten bovenop de Telegraaflezers liggen. Daarboven ligt een mix van ligfietsers en Nordic Walkers. Nog een etage hoger treffen we de mensen aan die meedoen aan tv-programma’s als ‘Wie is de chef?’
Dan zijn de groepen bijna op. De piramide wordt natuurlijk steeds smaller, dus we kunnen nu de mensen bij naam noemen. Dat deel van de piramide begint met voetbaltrainers als Aad De Mos, Harm van Veldhoven en Wiljan Vloet. Hierboven wat sportjournalisten als Frits Barend, Jack van Gelder, Joep Schreuder en Herbert Dijkstra en je bent al bijna in de top van de piramide aanbeland.
Daar huizen de dictators en terroristen. Het drietal Osama Bin Laden, Idi Amin en Saddam Hoessein vormt bijvoorbeeld het fundament voor het illustere duo ‘Hitler & Stalin’ (voor al uw feesten en partijen). De laatste steen is uiteraard voor Humberto Tan. Wat een lul.
Piramide klaar, maar waar blijven dan de domeinnaamkapers, zult u denken. Die staan bovenop deze verschrikkelijke piramide vol met hufters heel enthousiast met een vlag te zwaaien. Ze zijn de kers op de piramide van het kwaad. Een verrotte kers welteverstaan.
Domeinnaamkapers zitten namelijk de hele dag met een papegaai op hun schouder en een lapje voor hun ogen achter hun computertje om internetdomeinen te registreren. Verschrikkelijk om zo je geld te willen verdienen. Zeker als je dat doet over de rug van een jongetje dat net z’n ouders en z’n broer heeft verloren bij een vliegramp.