Ik moet me beheersen om dit epistel niet met een scheldkarbonade te beginnen. Als er iets is waarvan mijn haren recht overeind gaan staan dan is het Nordic Walking. Het begint al bij het woord. Noors Lopen. Onderzoek leert mij dat Nordic Walking in het Noors Nordic Walking heet. Alsof de ‘Hollandse Nieuwe’ Dutch New wordt genoemd. Wel begrijp ik goed dat de Noormannen er geen goed woord voor over hebben, laat staan een Noors woord.
Nordic Walken is een door te dikke wijven in het leven geroepen instrument om de illusie van sportief bezig zijn hoog te houden. Het komt natuurlijk gewoon neer op wandelen met stokjes. Er is natuurlijk niks mis met sportief bezig zijn. Het fenomeen Nordic Walken wordt echter gebruikt door eerder genoemde dikke wijven om, zonder daarvoor een extra inspanning te leveren, extra calorieën te verbranden. Niks mis mee. Wat deze dikke wijven echter doen is een voorschot nemen op in de toekomst te verorberen lekkernijen. Elke prik die ze doen met hun stokje wordt omgerekend in calorieën.
Het liefst verzamelen deze lotgenoten zich op weekenddagen in natuurgebieden. Na twee uur lang volledig zinloos gaatjes geprikt te hebben in dit natuurgebied wordt de calorimeter geraadpleegd. Idealiter gezien geeft deze calorimeter groen licht om eens duftig aan te schuiven aan de high tea. De manier waarop de scones en sandwiches worden weggewerkt verdient eerder het predicaat sport dan het Nordic Walken zelf. Met de bek vol taart wordt de ‘sportieve’ uitspatting geanalyseerd. Vreemd genoeg blijkt Nordic Walken een verkapte vorm van steun aan de banketbakker te zijn geworden.
Deze groep stoklopers heeft gemeend zich te moeten verenigen in een clubje. Het INWA. Dit clubje neemt zichzelf nogal serieus zoals te lezen is op de site: ‘Twee oervormen kunnen gevonden worden voor Nordic Walking. In de oudheid liepen herders en pelgrims met één of twee stokken om het wandelen in moeilijke terreinomstandigheden makkelijker te maken. Ontlasting van de gewrichten lag aan de basis van het lopen van stokken en wordt heden ten dage door de Nordic Walkers als zodanig herkend’.
Zo worden herders en pelgrims uit de oudheid ineens over één kam geschoren met dikke wijven die met de bek vol pudding over hun gewichtsproblemen beppen. Zoals de Duitsers ook al eens hebben bewezen, erg veel moeilijk te overwinnen terrein tref je niet aan in Nederland.
Dat dat lopen met die stokken tot ontlasting leidt klopt wel. Als ik zo’n kudde door het landschap zie kuieren dan loopt het me spontaan dun door de broek. Recent heb ik een Suzuki Swift aangeschaft om eens iets aan dit probleem te doen. Ik kom alleen structureel niet dicht genoeg bij de kudde. Reden hiervan is dat de wandelaars zich in autovrije zones begeven. Alsof ze weten wat hun boven het hoofd hangt.
Wanneer je een sms schrijft placht je telefoon zelf woorden te vormen aan de hand van de door de schrijver ingegeven letters, T9 heet dit. Nordic Walken wordt door mijn smart-phone als Mordic Zakjes voorgesteld. Ik had het zelf niet mooier kunnen formuleren. Hiermee geeft mijn telefoon te kennen meer in contact te staan met de werkelijkheid dan alle stoklopers tezamen.
Het wordt tijd dat iemand hier eens een stokje voor steekt, liefst twee.