De postbode loopt, fietst en rijdt te zeuren dat hij te weinig verdient. Iets met mededinging, liberalisering van de postmarkt en de AOW zal het wel zijn. De postbode moet echter niet zeuren, maar accepteren dat alle beroepen waar je (bijna) niets voor hoeft te kunnen door mensen die (bijna) niets kunnen worden gedaan. En mensen die bijna niets kunnen verdienen logischerwijs bijna geen geld.
In de stad waar ik woon wordt de baan ‘ober’ nooit meer full-time ingevuld. Studenten brengen bier, bitterballen en botermalse zalm rond. De ober, als in een man die 40 uur per week eten en drinken rondbrengt is zodoende uitgestorven. Alleen in duurdere restaurants, waar de ober je kan vertellen welke wijn je bij een gerecht het beste kan drinken, staan nog professionele obers.
Hetzelfde geldt voor caissières. Het type dat in de clip van de Vliegende Partners fungeerde is een zeldzaamheid geworden. Studenten en scholieren vullen in de supermarkt de vakken en de banen. Tot voor kort kon je als ‘full-time’ caissière slechts nog terecht in de Aldi, waar je eerst op zijn minst tienduizend codes uit je hoofd moest leren voordat je aan de slag kon, een scanner was de Duitse supermarkt immers te duur.
Terug naar de postbode. We moeten de postbode helpen zodat niet iedere derde kutstudent zijn baantje in kan pikken. Dit kan slechts door zijn werk veel lastiger te maken. Ik stel daarom ook voor om iedere brief vanaf heden te voorzien van een bijkans onleesbaar adres. Laat de postbode zich specialiseren in dialect, bibberende Parkinson-handschriften of hippe straattaal: Priscilla de Boer wordt formechikkiePris’.
Daarnaast een oproep aan alle fijne, ongetwijfeld met kaal hoofd en imitatie-legerkleding uitgeruste, Rottweiler-Mastino-Pitbull-idioten, om die honden eens flink door te fokken. Alleen een goed opgeleide postbode komt immers zonder kleerscheuren langs een schuimbekkende hond tot de brievenbus.