Voorbeschouwing

Het begon gisteravond rond de klok van zes uur met een vijf minuten durende beschouwing over de krukken waar ze op zaten – Johan Derksen vond ze niet lekker zitten en Wim Kieft had ‘m te laag gezet, waardoor hij nu kleiner leek dan Johan Derksen. Het waren, kortom, waardeloze krukken.

Het was de prelude op de beste voorbeschouwing van een voetbalwedstrijd die ik ooit zag. Dat had allereerst met de aanwezigheid van Wim Kieft te maken. Sinds hij in het tv-programma De Pelgrimscode met een geit in z’n handen een helling afdaalde, kan hij weinig meer verkeerd doen bij mij – over het waarom van de geitafdaling zei Kieft eerder: ‘Geen idee.’

Kieft verheugde zich niet bepaald op de avond die voor hem lag. Kieft vindt in principe alles waardeloos en dat is prachtig. Hij produceerde ook nog deze zin: ‘AZ heeft de kans om door te gaan en dat is toch lekker; beter dan wanneer je naar iets zit te kijken… tsja, ik weet ook niet waar dit heen gaat.’

Triiiiiing, triiiiiiing, triiiiiiiiiiing.

De telefoon van Johan Derksen rinkelde. Hij ging staan, waardoor we konden zien dat Johan z’n broeken tot ver óver de navel draagt. Hij pakte drie telefoons uit z’n broekzak en schakelde degene die rinkelde niet uit, maar nam ‘m op. ‘Hé Guido, is het gelukt?’ Er volgde een gesprek tussen Johan en deze Guido. Wilfred Genee, Wim Kieft en de kijkers luisterden aandachtig en in volledige stilte naar de helft van dat gesprek.

Na een minuut of twee hing Johan op. ‘Dat was Guido’, zei hij. ‘Er zit iets heel moois aan te komen voor onze vaste kijkers.’ Ik dacht: nog mooier dan dit, dat kan toch bijna niet?

Ik kan me niet herinneren dat ze in dat uur voorbeschouwen verder ook maar één woord besteed hebben aan PSV-Dinamo Zagreb, de wedstrijd die om 19.00 uur zou beginnen. Heel goed.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.