Een avondje Risk

‘Zet vier mannen rond een tafel met vijf dobbelstenen, een berg rode, groene, paarse (roze) en gele piefjes, en een groot kartonnen bord met daarop een – ietwat provisorische – wereldkaart getekend en er komt gedonder van.’ De Risk-doctrine.

Vorige week kwam ik er weer eens mee in aanraking, en het was geweldig. Een ouderwets avondje vloeken, tieren, manipuleren en de handen verontwaardigd ten hemel heffen; een man heeft dat eens in de zoveel tijd nodig.

Met name speler ‘geel’, de uiteindelijke winnaar, haalde het bloed onder mijn nagels vandaan. Hij loog en decimeerde op totaal irrationele gronden mijn legers in Afrika. Achteraf was die aanval goed te verklaren omdat hij het continent nodig had voor zijn ‘opdracht’.

Zelf deed ik ook mijn duit in het zakje. Ik dreef speler ‘rood’ met mijn tactische keuzes – speler ‘rood’ onder geen beding het continent Europa langer dan een beurt laten houden –  tot zo een waanzin dat hij op een gegeven moment door de kamer stuiterde en me met de vlakke hand een tik bovenop het hoofd gaf, onderwijl ‘Als het zo moet, dan stop ik ermee!’ en ‘Mongool!’ roepend. Achteraf waren die tactische keuzes goed te begrijpen omdat mijn opdracht eruit bestond speler ‘rood’ uit te roeien.

Dit lukte op vijf legers na. Als gezegd won de leugenachtige speler ‘geel’ daarna. We deden de vijf dobbelstenen, de berg rode, groene, paarse (roze) en gele piefjes, en een groot kartonnen bord met daarop een – ietwat provisorische – wereldkaart getekend weer terug in de doos. Het einde van een prima avond, waarbij de Tweede Wereldoorlog een gezellig theekransje was.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.

Één reactie op “Een avondje Risk”