De eeuwige frons van Frits Wester, drie peilingen per dag, evenzoveel politici per dag die zeggen ‘dat het maar peilingen zijn en de echte peiling op 12 september is’, het tweede scherm bij Knevel en Van den Brink, Knevel en Van den Brink, beweringen die niet waar zijn, factcheckers, Bart Chabot, Bart Chabot, Bart Chabot en Frits Barend – ik weet niet eens zeker of ik hem voorbij heb zien komen, maar ik zet ‘m er voor de zekerheid maar gewoon bij.
Ik heb me kapot geërgerd tijdens de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen. Slechts één ding hield me de afgelopen maand op de been: het idee dat het morgen, woensdag 12 september, vanaf 21.00 uur, allemaal zal culmineren in één man en zijn touchscreen. Als een zwart gat zal het scherm de verschrikkingen van de afgelopen tijd opzuigen, en de man zal al die verschrikkingen vervolgens met een soepele handbeweging naar een stoffig plekje van mijn geheugen vegen. Alsof hij over superkrachten beschikt.
Herman. Verkiezingsgod.
Daarna moeten ook Rozendaal, Tiel, Dongeradeel, Horst aan de Maas, Gouda, Haarlemmermeer, Brummen en Middelharnis eraan geloven. Het gaat niet om de uitslagen morgen, het gaat om de hand van Herman. De hand van God. Niet reikend naar een bal, maar soepeltjes vegend over het grote scherm, begeleid door een lage stem: ‘En daar gaat Veenendaal.’
Slechts Ferry’s gestuntel met het scherm doet af en toe beseffen dat je niet in het Paradijs bent.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar!
