Dieren zijn leuk, lief, stom en/of eng. Alle reden om erover te schrijven dus. Vanaf heden iedere zaterdag een al dan niet op de waarheid berust verhaal waarin dieren de hoofdrol spelen. Deze keer over eend Karel, die een tijdje bij me woonde.
Toen ik op de lekker-gekke-berichten-pagina van nu.nl las over een vooralsnog onbekende Amerikaan die zijn schildpad met duct tape aan een paar ballonnen had vast getapet voor een tochtje boven de buurt, moest ik onmiddellijk terugdenken aan Karel. Karel was een zwervende fluiteend, die zo’n vijf jaar geleden besloot een poosje bij me te komen wonen. Ik heb hem slecht behandeld. Hij stierf.
Ik wilde van Karel veel te veel míjn eend maken. Hij had geen doel in z’n leven en daar kon ik niet goed tegen. Ik vond Karel een flierefluiteend. Zelf vond hij dat prima. Hij zwierf van huis naar huis en leefde van dag tot dag. Tot hij mij ontmoette.
Na een week al was ik zijn labbekakkerige gedrag spuugzat. Mensen om mij heen zeiden: ‘Die eend van jou hè, die voert helemaal geen reet uit.’ Ik kon dat dan alleen maar woedend beamen. Dat vrat aan me. Karel interesseerde het niks hoe zijn omgeving over hem dacht. Achteraf een te prijzen instelling. Als ik er in die tijd ook zo over had gedacht, dan leefde hij nu vermoedelijk nog.
Maar ik moest de mensen die Karel de maat namen zonodig van repliek dienen door een steeplechaseloper van hem te willen maken. De eerste eend die op de Olympische Spelen tussen alle Kenianen actief was als steeplechaseloper, daarmee zou ik die Karel-criticasters de mond wel snoeren! Ik droomde van een scenario als dat van de beenloze Zuid-Afrikaan Oscar Pistorius, die op de afgelopen Olympische Spelen de400 meterliep tussen mensen met benen. Maar dan dus met een eend en Kenianen.
Het bleef een droom. Dat met die waterbak lukte nog wel, maar de balken bleken, ook na een half jaar Spartaans trainen en een streng dieet, te hoog voor Karel. Zwemvliezen zijn niet gemaakt om mee te springen. En even over de balken heen vliegen, dat verbood de atletiekbond. Kenianen zijn ook wel heel licht, maar vliegen kunnen ze niet. Dat was dus niet eerlijk, vond de bond. Karel was afgetraind tot op het bot, doodongelukkig, en géén steeplechaseloper.
Helaas had ik mijn lesje nog niet geleerd. Karel moest en zou een wereldberoemde eend worden. Geen steeplechaseloper, dan maar straaljagerpiloot, dacht ik. Ja, dat zou wat zijn: een eend die een F-16 bestuurde. Kon hij geen roem vergaren door over balken te springen, dan maar als de eerste straaljagerpiloot met zwemvliezen en een snavel – Turbo McKwek even niet meegerekend. Ik werd steeds enthousiaster over het idee.
Karel niet, maar ik dwong hem, zoals ik hem ook gedwongen had bijna dag en nacht te trainen voor de steeplechase, uren achter elkaar Flight Simulator te spelen op mijn computer. Luid kwakend zat hij dan op de bureaustoel – in de hoogste stand – met de joystick te pielen. Net zolang tot hij in staat was zijn virtuele jet weer in veilige haven te brengen. Na zeven maanden onafgebroken oefenen, ging dat heel aardig. Hij had er handigheid in gekregen de joystick met z’n snavel heen en weer te bewegen. Hij was klaar voor het grotere werk, vond ik.
Aldus togen we op een nacht naar vliegbasis Volkel. Ik maakte een gat in de omheining, sloop naar binnen, en Karel waggelde plichtmatig achter me aan. Van hem hoefde het nog steeds niet, maar hij was ook de moeilijkste niet. Als ik wilde dat hij in een F-16 zou vliegen, wie was hij dan om daar moeilijk over te doen. Ach, lieve Karel, wat bezielde me toch?
Ik forceerde één van de F-16’s op het platform en zette een meegebracht sinaasappelkistje in de cockpit, zodat Karel met z’n snavel bij de stuurknuppel kon. Daar zat hij dan, de eerste echte eend die in een F-16 zou gaan vliegen! Trots duwde ik de cockpitkap dicht. Even later steeg Karel op. Het lukte, hij vloog!
Een paar uur later las ik op de lekker-gekke-berichten-pagina van nu.nl een bericht. Het ging niet over een schildpad die aan een paar ballonnen was vast getapet, maar over een schijnbaar onbemande straaljager die op een kinderboerderij nabij de Duitse grens was neergestort. Twaalf geiten hadden het leven gelaten. En één eend.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.