Het einde van Dirk Kuijt, eindelijk!

Het grootste mysterie van de afgelopen vijftien jaar in de voetbalwereld lijkt dan toch eindelijk tot een einde te komen: Galatasaray wil Dirk Kuijt hebben. Voetbal je in Turkije en ben je geen Turk dan is het eigenlijk afgelopen met je, vandaar.

In de nadagen van hun carrière hobbelden de Maradona van de Karpaten, Gheorghe Hagi, en de Ard van Peppen van de Copacabana, Roberto Carlos, er rond. Je zag het aan ze: wij vullen hier nog even onze zakken en dan houden we er mee op. Af en toe een geinig passje of een vrij trap er met een gek effect in kegelen, maar eigenlijk doet het er niet meer toe.

Dat leven gaat Dirk nu ook tegemoet. Maar dan anders. Dirk kan helemaal geen geinige passjes geven of vrije trappen er met een gek effect in kegelen. Dirk kan rennen. Ik zag hem in 1997 de marathon van Katwijk rennen in 37 minuten en 43 seconden. Tussendoor at hij nog zes haringen en fileerde hij een middelgrote zeetong.

Een jaar later zag ik hem opeens hetzelfde doen, maar dan in een rood-wit shirt van FC Utrecht. Met een bal erbij. Nou ja, erbij; er vaak net niet bij. Zelfs een dronken piraat met een ooglapje en twee houten benen neemt een bal beter aan dan Dirk Kuijt. Toch schopte hij de ene na de andere bal erin. Een transfer naar Feyenoord volgde. Een paar jaar later legde  Liverpool 18 miljoen euro voor hem neer. Dat is ongeveer een euro per meter die hij tot dan toe rende. Kortom, heel veel geld voor iemand die niet hoog kan houden.

Dirk Kuijt werd, ondanks de ongelukkige combinatie van een oranje shirt en een vuurrode kop, zelfs international. Hij speelde ook. En dan zaten Van der Vaart, Van Persie of Afellay soms op de bank. Alsof Schildersbedrijf Knoebels & Zn. het plafond van de Sixtijnse kapel staat te witten en Michelangelo, Da Vinci en Van Gogh toekijken. Het klopt van geen kant.

Maar nu lijkt eindelijk alles weer normaal te worden. De natuurwetten gelden weer. Dirk belandde onder het bewind van manager Kenny Dalglish op de bank bij Liverpool en zal zich straks op het Turkse gras de vergetelheid in rennen. Gevolg: wij worden met al onze rasvoetballers in de basis Europees Kampioen. Dirk ziet het vanaf de bank, hopelijk zelfs eentje in Katwijk. Zo zal het gaan.

Bedankt Kenny, jij bent voor mij vanaf nu de Galileo Galilei van het voetbal. Je nam het op tegen de gevestigde orde en zette Dirk Kuijt op de bank. De kerk had eeuwen nodig om haar ongelijk toe te geven; de voetbalwereld zal begin juli al niet meer anders kunnen.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.

Één reactie op “Het einde van Dirk Kuijt, eindelijk!”