Twee van mijn ontelbare sociale media vriendjes wezen me deze ochtend met een begeleidende tekst in de trant van ‘vertraagde 1 aprilgrap?’ op een artikel over de plaszak die de NS wil invoeren in wc-loze treinen van het type Sprinter. Ik weet niet of ze expres voor het woord ‘vertraagde’ kozen, maar dat denk ik wel. Een aprilgrap in oktober, vanwege een kapotte bovenleiding of blaadjes op de kalender, dat is net wat voor de NS.
Een kapotte bovenleiding, daar had een NS-manager ook last van toen hij met het idee voor de plaszak op de proppen kwam. Even kortsluiting in de hersens en de plaszak was geboren. Ik denk niet dat het woord voor zijn openbaring al bestond. We kenden zakken en we kenden plassen, maar nog nooit hadden we het met elkaar in verband gebracht. Wanneer je moest plassen, maar er geen wc in de buurt was, koos je toch eerder voor een fles. Of een boom. Een tuit desnoods.
Nu is dat anders. De plaszak. Ik neem aan van plastic; een juten zak gaat lekken. Ik neem ook aan dat ze ergens in de trein worden opgehangen, bij een verhelderend icoontje met de tekst ‘plaszakpunt’ erboven. Wanneer het met de benen over elkaar, heen en weer wiebelen op de stoel geen soelaas meer biedt, moet je naar dat ‘plaszakpunt’ in de trein toelopen. Daar gris je een zak van een houdertje. Even een lege werkplek van de machinist opzoeken en pissen maar!
De NS maakt op die manier van haar treinen een soort campings. De wc-rol is een plaszak geworden, maar voor het overige lijkt het heel erg op elkaar. Een hele trein ziet iemand zo onopvallend mogelijk met een plastic zakje in z’n handen voorbij schuifelen en denkt: zo, die gaat straks eens even lekker een zak volpissen.
Eenmaal de zak volgepist, wordt het nog gekker. Want daar sta je dan, met een zak vol lauwwarme urine in je handen. Je eigen urine weliswaar, maar het is toch fijner wanneer het met een simpele druk op de knop in het grote voortrazende niets onder je verdwijnt. Nu zul je het waarschijnlijk in een container moeten gooien. Bij allemaal andere volle plaszakken. Daarna wacht de beschamende gang terug naar je plaats. Ongemakkelijk ga je zitten. Even is er de blik van het mooie meisje naast je. Er is iets veranderd. Vanaf nu ben je een plaszakpisser.
Zoiets moet er ook door het hoofd van een GroenLinks-Kamerlid – treinrezigers bij uitstek – zijn gespookt: Kamervragen. Aanstaande dinsdag is het zover; het eerste plaszakdebat. Ik kan niet wachten.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.