Het was een tijdje akelig stil rond Sjaak L. Grottenhoofd op onuitstaanbaar.nl. De directie van dit zeer invloedrijke weblog en Sjaak hadden een financieel conflict, waarmee er na 52 episodes een einde kwam aan ‘Het dagboek van Sjaak L. Grottenhoofd’. Omdat we Sjaak toch wel een beetje misten, hebben we elk dubbeltje op het hoofdkantoor omgedraaid, en wat bleek: aan de andere kant van die dubbeltjes vonden we het vorstelijke honorarium dat Sjaak voor het schrijven van zijn dagboek eiste. Gevolg is dat Sjaak zich met een simpele krabbel heeft gecommitteerd aan nog eens 52 afleveringen van zijn dagboek.
Er is ondertussen wel het een en ander veranderd in het leven van Sjaak. Zijn ex-vrouw Rita en kinderen Teuntje en Gezinus ziet hij nog maar nauwelijks. Sjaak is een drukbezet man geworden, die een sportschool bestiert in Den Bosch. Beste vriend Tonnie van Bemmelen werkt er als manusje van alles (voornamelijk frikandellen bakken en dan zelf opeten). De nagel aan de doodskist van Sjaak, Trudy Pasveer, heeft helaas voor hem een jaarabonnement afgesloten bij sportschool ‘De Snor’.
Maandag 19 september
Ik had er eventjes geen zin op deze derde maandag van september. Daarom ben ik vandaag lekker de hele dag in bed gebleven en voerde Tonnie van Bemmelen voor één dag de scepter in sportschool ‘De Snor’. Het zal mij benieuwen…
Dinsdag 20 september
Nou, dat viel allemaal nog hartstikke mee. Toen ik vanochtend de deuren van de sportschool opende, ging dat weliswaar zonder sleutel, maar de boel was tenminste niet in de fik gevlogen. Doordat Tonnie de deur bij het verlaten van de zaak niet op slot had gedraaid, miste ik wel wat inventaris, met name fitnessapparatuur. Maar goed, ik ben verzekerd tegen domme dikzakken die de deur niet op slot draaien, dus dat komt allemaal wel in orde. Helaas miste er ook een familiestuk dat ik om mij moverende redenen altijd achter de bar van de sportschool bewaar: een gouden geitenleren koffertje. Derde dinsdag van september staat erop, wat het toevallig vandaag ook nog eens is. Terwijl ik nog steeds zat te balen, zag ik later op de dag het koffertje op tv; in Den Haag stond een soort Tonnie van Bemmelen look-a-like met het ding in z’n handen.
Woensdag 21 september
Teneinde het koffertje terug te krijgen in het bezit van de familie Grottenhoofd, wilde ik met m’n gouden koets afreizen naar Den Haag. Wat denk je? Ook gejat. Toen ik er eens beter over nadacht, had ik daar gisteren ook wel een vrouw op leeftijd met een hoedje op in zien rondrijden in het Haagse.
Nou goed, ik maar met de trein dus. Aangekomen in Den Haag heb ik wat mensen gevraagd of zij de dikke man met het geitenleren koffertje ergens gezien hadden. Bijna iedereen verwees me door naar een gebouw met de naam ‘Tweede Kamer’. Daar maar heen dus. Niet lang na binnenkomst zag ik hem zitten. Hij zat met een stuk of twintig mensen in een vak. Ze luisterden allemaal naar mensen die om beurten door elkaar heen aan het praten waren. Ik had weldoor dat ik niet zo even de zaal kon binnenlopen om het koffertje mee te namen. Ik verliet het pand en boekte een hotelkamer, alwaar ik een list zou gaan bedenken.
Donderdag 22 september
Na de hele nacht een list te hebben bedacht, keerde ik terug naar het gebouw met de merkwaardige naam ‘Tweede Kamer’. De list bestond eruit dat ik me zou verkleden als een mannetje die de heren en dames in het vak van koffie en thee voorziet. Ze doen dat daar in het gekke gebouw in smoking. Met de smoking aan wandelde ik zo die ‘Tweede Kamer’ binnen. Ik had thee, koffe, en, voor de dikke meneer met het koffertje, een broodje kroket op het dienblad liggen. Handig liep ik tussen alle mensen in het vak door; toen ik bij de dikke meneer was, zette ik het broodje kroket voor z’n neus, en griste ik, toen ik zag dat hij helemaal geconcentreerd was op het broodje, het koffertje onder z’n benen vandaan. ‘Doe eens normaal man,’ zei hij. ‘Doe zelf lekker normaal man,’ riposteerde ik, ‘je loopt m’n koffertje te jatten.’ Met de geitenleren koffer stevig in m’n knuistjes keerde ik huiswaarts. Het schijnt dat later op de dag twee mensen onze tekst hadden gejat.
Vrijdag 23 september
Om de goede afloop van de koffertjescrisis te vieren, gingen we al snel aan de zuip. Na het zuipen had ik het met Tonnie over sleutels, sleutels, sleutels, sleutels, sleutels, sleutels, deuren, deuren, deuren, deuren, deuren, deuren, deuren, draaien, draaien, draaien, draaien, draaien, draaien, draaien, draaien en kleipoppetjes van een niet nader te noemen merk.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.