De beelden van het WK atletiek in een Zuid-Koreaanse plaats waar ik nog nooit van had gehoord, deden mij beseffen dat ik atletiek stom vind. Mijn grootste bezwaar tegen de sport is dat de beoefenaars ervan geen helmpje dragen, niet op een fiets zitten, en geen kleding dragen met daarop het logo van een bedrijf dat bijvoorbeeld kliklaminaat verkoopt of stacaravans en tenten verhuurt.
In plaats daarvan rennen ze rondjes, gooien ze dingen weg of springen ze, al dan niet na een hink en een stap, in een zandbak. Saai. Het is hoog tijd dat atletiek wat opgeleukt wordt. Ik heb daarvoor een paar ideeën, maar ook de atletiekwereld zelf laat zich niet onbetuigd. Zo zaagden de ouders van de Zuid-Afrikaan Oscar Pistorius een klein jaar na diens geboorte zijn benen onder z’n lijf vandaan, met als gevolg dat hij nu op een soort meeverende ski’s in de rondte rent.
Ook de atletiekbond van Samoa denkt mee. Zij sturen naar ieder WK een dikzak die er niks van kan. Dit WK was de 17-jarige Sogelau Tuvalu de lul. Deze knaap, die eigenlijk kogelstoter is, maar zich voor dat onderdeel niet kwalificeerde, wist zijn vetrollen in een kleine zestien seconden naar de honderd meter verderop gelegen finishlijn te slepen. Twee jaar daarvoor deed Savannah Sanitoa hetzelfde, maar dan anderhalve seconde sneller. Inmiddels heeft Savannah zich trouwens op missverkiezingen gestort, en niet zonder succes, want vorig jaar werd ze gekroond tot Aardvarken van het Jaar in Samoa.
Het begin is er dus. Maar het kan beter. Waarom niet de atletiek iets natuurgetrouwer maken? Een gnoe die z’n dorst lest bij de waterbak van de steeplechase, ik zou het mooi vinden. De Afrikanen die meedoen aan het onderdeel zijn eigenlijk ook niet anders gewend; zij vinden water waar géén gnoe bijstaat juist een raar gezicht. Tijdens het speerwerpen kan de gnoe blijven staan. Wie z’n speer tussen de ogen van het beest gooit, wint. Veel beter dan een speer in het gras gooien. Dat is volkomen zinloos. Straks kan de winnaar de concurrentie na afloop tenminste op een sappig stukje gnoebiefstuk trakteren.
Zo zijn er tal van mogelijkheden om de boel wat spannender en leuker te maken. Neem nu het verspringen. Zou het niet schitterend zijn wanneer er bij deze discipline elke wedstrijd een dikke Duitser een kuil zit te graven in de zandbak. Of, en ik heb het beste voor het laatst bewaard, dat het hamerslingeren wordt getransformeerd tot Fritsbarendslingeren. Ik stuur dit stukje gelijk door naar de internationale atletiekunie. Fritsbarendslingeren, ik kan niet wachten!
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.
Filmpje van de rennende dikzak:
httpvh://www.youtube.com/watch?v=Bd5XMgbGFOE&feature=player_embedded