Het was een tijdje akelig stil rond Sjaak L. Grottenhoofd op onuitstaanbaar.nl. De directie van dit zeer invloedrijke weblog en Sjaak hadden een financieel conflict, waarmee er na 52 episodes een einde kwam aan ‘Het dagboek van Sjaak L. Grottenhoofd’. Omdat we Sjaak toch wel een beetje misten, hebben we elk dubbeltje op het hoofdkantoor omgedraaid, en wat bleek: aan de andere kant van die dubbeltjes vonden we het vorstelijke honorarium dat Sjaak voor het schrijven van zijn dagboek eiste. Gevolg is dat Sjaak zich met een simpele krabbel heeft gecommitteerd aan nog eens 52 afleveringen van zijn dagboek.
Maandag 18 juli
Vandaag sloot sportschool ‘De Snor’ de deuren voor een week. Tonnie van Bemmelen en ik gingen namelijk naar de Alp. Alpe d’Huez dus. Dinsdagochtend stond het vertrek gepland. We gingen met Tonnie z’n Fiat Panda, een auto waar hij in z’n eentje al nauwelijks in past. De maandag stond echter in het teken van spullen kopen. Met name in de kampeerwinkel hebben we onze slag geslagen. Per persoon kochten we vijf tenten.
Dinsdag 19 juli
Met tien tenten in de kofferbak van de Fiat Panda zetten we in de vroege ochtend koers naar Frankrijk. We stopten louter om te tanken en te vreten. In Duitsland aten we uiteraard een zogenaamde ‘snelwegschnitzel’. Dat is een schnitzel die geserveerd wordt in een restaurant aan de snelweg. In het wegrestaurant liep het helaas uit de hand. Tonnie vond zijn ‘snelwegschnitzel’ veel te klein en schopte de boel kort en klein. Er stond geen vork meer overeind nadat Tonnie was uitgeraasd.
Woensdag 20 juli
Omdat we de nodige vertraging hadden opgelopen vanwege een bezoek aan de plaatselijke politie – de boel kort en klein slaan blijkt ook in Duitsland niet te mogen – arriveerden we pas ’s nachts in frankrijk. Daar aangekomen bleek Trudy Pasveer in de kofferbak te liggen. Vastgebonden. Geen idee hoe dat nu weer kwam… Hoe dan ook, nadat we haar in een rivier hadden geflikkerd, kon het zuipen beginnen.
Donderdag 21 juli
Zuipen dus. Van alles wat. Bocht in bocht zeven. Het ging maar door. Op een gegeven moment likte ik aan m’n snor en proefde ik alle kleuren van de regenboog. Zoveel rommel had ik al naar binnen gegoten. Ondanks dat we tien tenten bij ons hadden, kwam het er niet van er eentje op te zetten. We sliepen in de buitenlucht, hetgeen een beetje fris was, maar dankzij Tonnie z’n buikje was het vol te houden.
Vrijdag 22 juli
De etappe zelf. We kregen er, wederom door de drank, niet veel van mee. Het enige wat ik me nog kan herinneren is dat ik vanaf een camper geprobeerd heb Cadel Evans in z’n blotebillengezicht te schijten. Jammer genoeg mislukte dit jammerlijk en kwam mijn bolus op Trudy Paveer terecht, die op wonderlijke wijze in leven was gebleven toen ze vastgebonden in een rivier werd gekieperd. Na afloop van de koers babbelde ik met Cadel Evans over gefrituurde kip, ladders, de baron uit Bassie en Adriaan, lange Chinezen, printers, moleculaire biologie, champignons, oesterzwammen, andere paddenstoelen en natuurlijk kangaroes.