Omdat Nederland boven alles toch een heel gezellig hobbyland is, zal ik u, de lezer van dit zeer belangrijke weblog, van tijd tot tijd kennis laten maken met een niet minder belangrijke hobby. Deze keer pyrografie.
Wie een beetje van Latijn weet, heeft onmiddellijk door dat pyrografie iets met vuur van doen moet hebben. En dat klopt. Volgens een vrouw (daar ga ik maar weer even vanuit) met een dwarslaesie op de site hobbyinspiratie.nl betekent het letterlijk ‘schrijven met vuur’. Deze vrouw schrijft haar eigen handicap op die site trouwens als ‘dwarsleasie’. Nu hou ik er niet van om mensen met een handicap belachelijk te maken, maar als je je eigen handicap niet eens kunt spellen, dan vraag je er een beetje om. Dat geldt overigens niet voor dyslectici.
Maar goed, dwarslaesie of niet, deze vrouw doet dus aan ‘schrijven met vuur’. Door haar handicap moet ze zich wel beperken (hihi) tot het branden van figuren in hout en het maken van nestkastjes en windmobiles. Het mag allemaal niet te moeilijk zijn vanwege haar handicap, en blijkbaar is het maken van nestkastjes en windmobiles met behulp van pyrografie een betrekkelijk eenvoudige bezigheid, waarbij je geen gebruik hoeft te maken van je onderlijf.
Het branden van figuren in hout is natuurlijk een vrij brede omschrijving. Dat kan van alles zijn. Van eenvoudig tot moeilijk. Je kunt een simpel spelletje boter, kaas en eieren in een stuk hout branden, maar ook een van alle details voorziene havik (zie onder). Dat laatste lukt je nooit met een dwarslaesie.
Genoeg straf voor het verwisselen van de letters a en e, me dunkt. Over naar de geschiedenis van de pyrografie. Want het pyrograveren bestaat al heel erg lang. Zo’n drieduizend jaar geleden waren er in Peru al indianen druk in de weer met vuur om allerlei kommen, schalen en potten te verfraaien. Je zou zeggen dat ze toen wel wat anders aan hun hoofd hadden dan geinige motiefjes op hout branden, maar niets is minder waar. Op een gegeven moment hebben de Peruanen het pyrograveren achter zich gelaten en zijn ze en masse op een panfluit gaan blazen. Dit betreur ik nog elke dag.
De Romeinen waren ook dol op pyrograveren. Ook bij hen heeft het echter niet heel lang geduurd. Zij zijn er weer mee opgehouden toen keizer Nero een tros druiven en een naakt wijf op een vat met spiritus wilde branden. Dit liep enorm uit de hand en uiteindelijk fikte heel Rome af. Dan laat je het als Romein wel even een lauwerkrans op je deur te branden.
Tegenwoordig is het pyrograveren veel minder gevaarlijk. Dat komt onder meer doordat het pyrografietoestel zijn intrede heeft gedaan. Een soort soldeerbout, maar dan speciaal om figuren in hout te branden. Of nestkastjes en windmobiles te maken natuurlijk. Het hout waar het pyrografietoestel het beste figuren in brandt is berkenhout. Een beetje pyrografist heeft dan ook zes berken in z’n tuin staan. Heeft u hier de ruimte niet voor, dan volstaat een stukje triplex ook.
Eindig je niet met een zwart stuk hout, dan kun je ook nog op kurk, papier en leer gaan pyrograveren. Maar probeer eerst onderstaande havik maar eens na te maken, dan praten we wel weer verder.
