T-mobile spaarpunten

Omdat ik Youp van ’t Hek graag een hak zet, heb ik al jaren een abonnement bij T-mobile. Dat ik mezelf hier ook een beetje mee heb, omdat T-mobile goed beschouwd natuurlijk wel een kutbedrijf is, neem ik op de koop toe. Bovendien, zo erg is het nu ook weer niet gesteld met T-mobile; op mijn verjaardag sturen ze altijd roze slingers, of iets anders waar ik niks mee doe, naar me op. Van mijn vrienden krijg ik nooit roze slingers.

Ik krijg ook altijd een rekening van T-mobile. Dat hoeft van mij eigenlijk niet, maar net als het waardeloze verjaardagscadeau sturen ze hem heel consequent naar me op. Elke maand is het weer raak en schrijven ze een bepaald bedrag van mijn rekening af. Afgelopen maand vond ik dat bedrag wat hoog, dus heb ik eens op de website van T-mobile naar een specificatie van mijn rekening gekeken. Nou, wat bleek: het klopte allemaal als een bus.

Nogal kut dus, maar dat gevoel verdween onmiddellijk toen ik ergens in het scherm zag staan dat ik in het bezit was van liefst 1977 T-mobile spaarpunten. Jullie snappen wel dat ik een rondedansje door de kamer maakte. Eerst weet je nog helemaal niet dat er zoiets als T-mobile spaarpunten bestaan en het volgende moment heb je er al 1977. 1977, dat kan nooit weinig zijn. Als je bijvoorbeeld 1977 kilometer per uur te hard rijdt in je Fiat Punto, heb je echt veel te hard gereden. 1977 is veel. Nooit had ik meer spaarpunten.

Nu ben ik van mening dat je punten niet tot in het oneindige moet blijven sparen, ook al zijn het spaarpunten. Op een gegeven moment moet je niet moeilijk doen en afscheid nemen van je punten. Punten moeten rollen. Snel klikte ik op de link die me naar de online catalogus bracht. Ik belandde in een gadgetwalhalla dat z’n weerga niet kende. Allemaal hippe zaken met een i ervoor.

Maar ik kon niet alleen uit hippe gadgets kiezen, er lagen ook hele andere geschenken en uitjes voor me klaar. Een bloemlezing: een fietstas (extra veel ruimte voor je boodschappen), een drumstick potlood (tekenen en drummen tegelijk), lunchen op de Euromast (ga je voor zoete verleidingen of hartige heerlijkheden?), een afstandsbestuurbare helikopter (nu ben jij in control), een stoepkrijt schaakspel (schaakmat!) en een cocktail workshop (shake it baby!) Leuk allemaal, maar ook net niet helemaal mijn dingetje, als u me begrijpt. Ik bedoel, waarom een helikopter van afstand besturen als het ook van dichtbij kan?

Er zaten veel leukere presentjes bij. Zo kwam het dat ik op een gegeven moment aan het twijfelen was tussen een potje ijsklimmen in Schotland en een superhandige Ecowasbal. Dat was al lastig, maar toen zag ik ook nog eens dat ik van mijn punten zelfs twee vouwvazen kon bestellen. Dan heb je er dus gelijk twee! En wat te denken van de zeven koffie + Limburgse vlaai die ik met mijn 1977 punten kon bestellen…

Ik wist het niet meer. Tot ik bij het geschenk der geschenken aankwam in de online catalogus: een eigen zendmast van T-mobile op je dak, zodat je altijd goed bereik hebt. Helaas berust de vorige zin niet helemaal op de waarheid; op dit moment probeer ik mijn zevende stuk vlaai weg te werken.

Volg ons op T-witter!