Trofeeën die wielrenners krijgen

Niet zo lang geleden zag ik op een podium een oude Griekse god staan. Hij had een drietand in z’n handen en droeg wielerkleding. Toen ik beter keek, zag ik dat het geen Griekse god was, maar Cadel Evans. Niet eens een goddelijke wielrenner dus. Hij had wel zojuist de Tirreno-Adriatico gewonnen. Een koers die zijn naam dankt aan het feit dat de renners van de Tyrreenze Zee naar de Adriatische Zee rijden (of andersom). Iets met zeeën, dus de winnaar krijgt een drietand, zo moeten de Italianen gedacht hebben.

Daar stond Cadel dan met een enorme fles champagne in de ene hand en een drietand in de andere hand.  Hij keek er niet eens gek van op. Wielrenners krijgen de gekste dingen in hun handen gedrukt als ze een wedstrijd winnen. Wat Cadel niet eens gezien had, was dat de drietand die hij nu triomfantelijk in de lucht hield, even daarvoor nog uit zee was gevist door een paar duikers. Althans, zo wilden de Italianen ons doen geloven.

Ze maakten er een show van zoals alleen Italianen dat kunnen. Met een spannend muziekje eronder zag de kijker hoe een duiker de drietand aan een man in een speedbootje gaf; deze voer met een noodgang naar de haven, alwaar een jeep met blonde dame erin stond te wachten om de drietand met spoed richting het podium te brengen. Zouden ze op tijd zijn voor de prijsuitreiking?, dat was de grote vraag. En ja hoor, daar kwam de jeep al aangesjeesd. Een drietand voor Cadel, en dat het filmpje met de duiker, de speedboot en de blonde dame ver van tevoren was opgenomen, hadden alleen de mensen die denken dat James Bond echt met een parachute in z’n rugzak op ski’s van klippen springt niet door.

Zo gek als Italianen het maken, zie je het niet vaak. Maar toch zag ik ook laatst Nick Nuyens weer met een enorm pluchen paard naast zich staan. Hij had Dwars Door Vlaanderen gewonnen; een manshoog knuffelpaard voor Nick dus. De wielerwereld is niet eens verbaasd. Win je per ongeluk een etappe in de Ronde van Zwitserland, dan moet je bij thuiskomst maar zo een plekje voor zestien kazen in je koelkast zien te vinden. Het is maar goed dat er in Afrika weinig gekoerst wordt. Ik zie Robert Gesink al staan bij de douane op het vliegveld, met z’n gewonnen gnoe.

Eigenlijk ken ik maar één wielerwedstrijd waar de renner na afloop een logisch geschenk krijgt. Een grote vierkante kei. Omdat hij eerst een paar uur lang zwoegend over z’n broertjes heen heeft moeten trillen. Aanstaande zondag weer. Ik kan niet wachten tot ik de winnaar van Parijs-Roubaix die kei boven z’n met stof of modder besmeurde hoofd zie houden. Zonder toneelstukjes. Gewoon een man die blij is met z’n kei. Dat is wielrennen.

Volg ons op Twitter en win een tuinkabouter met een kuipje boter in z’n handen!

27 reacties op “Trofeeën die wielrenners krijgen”