Een volksopstand in Nederland

Met z’n allen op een plein gaan staan als je het ergens niet mee eens bent, er kleeft toch iets romantisch aan. Dat was wat ik vorige week vooral dacht bij het kijken naar de woedende menigte in Egypte. Het is mooi als je nog echt boos kunt worden om iets groots. Ok, het is even slikken als er opeens een kameel over je heen loopt, maar je staat daar toch maar mooi je mannetje. Tegen het onrecht van een onderdrukkende dictator. Het moet een gevoel van voldoening geven.

Zoiets wat u voelt na het eten van een sappig stuk vlees, of na de aankoop van een iPad, of na het kijken van een aflevering Boer zoekt vrouw. Maar dan net even anders. Inmiddels worden er op het Egyptische Tarhirplein rookruimtes ingericht en is er zelfs een stel getrouwd op het plein. Die berichten deden mij denken aan hoe een Nederlandse volksopstand er heden ten dage uit zou zien. Het is net iets te vrolijk. Bij een goed protest denk je niet aan de liefde en kun je ook wel even zonder je pakje Marlboro, of, in het geval van de Egyptenaren, Camel.

Nederlanders kunnen al jaren niet meer protesteren. Als Nederlanders gaan protesteren zetten ze een petje op hun hoofd. Van de FNV, de CNV, of wie er ook maar gratis petjes uitdeelt. Nederlanders reizen met z’n allen in één bus naar zo’n bijeenkomst, met in hun rugzak een thermoskan koffie en vier sneetjes brood, belegd met jong belegen kaas, verpakt in een broodtrommel waar voor de zekerheid nog een postelastiek omheen zit.

Aangekomen op de locatie van het protest pakken ze een lollig bedoeld spandoek, vaak op rijm, uit hun rugzak, en kan het protest beginnen: er treedt een dweilorkest op. Daarna roept er iemand wat onverstaanbaars door een microfoon. Nadat de broodjes kaas zijn opgegeten begint het dweilorkest weer te spelen en kan het bier drinken gaan beginnen. Na een paar bier staat de bus weer te wachten. In de bus praat iedereen erover dat het een leuke dag was, en dat ze er nu misschien ook nog wel 0,4% bij krijgen. Want daar gaat het vaak om.

Echte volksopstanden zijn die uitjes voor 200 euro per jaar erbij natuurlijk niet. Een echte volksopstand zou er in Nederland nog weer heel anders uitzien. Vermoedelijk zou die gesponsord worden door UNOX. De rookworstrevolutie, een prima naam natuurlijk. Met een grote tent op de Dam erbij; van protesteren in de open lucht krijg je het op den duur koud. En ach…, als die tent er dan toch staat, kan Guus Meeuwis ook wel elke avond komen optreden. Een vent op een kameel in de tent is niet iemand die de volksopstand neer komt slaan, maar iemand die z’n kameel het alfabet kan laten boeren. Juryleden die al dan niet met hun rug naar de kameel toe zitten, zullen het geboer beoordelen. Spannend!

Nederland heeft een dictator nodig die er eens een paar miljoen van ons over de kling jaagt, of op z’n minst in een kelder gooit met apparaten die je ballen onder stroom kunnen zetten. Na een jaartje of wat zie ik ons dan ook wel in staat tot een waardige volksopstand: echte boosheid, zonder rookworsten.

Als u ons niet volgt op Twitter zetten we uw ballen onder stroom (voor vrouwen bedenken we iets anders pijnlijks)!

3 reacties op “Een volksopstand in Nederland”