Ik ben benieuwd of de naam u nog iets zegt als u deze column over vijf jaar leest, wanneer mijn omvangrijke en belangrijke oeuvre gebundeld zal worden in een bestseller van jewelste. Maar nu is hij, na vier boeren en één immer doorwerkende, kaasminnende boerin, de bekendste Nederlander van het moment: Ben Saunders. Hij is de winnaar geworden van The Voice of Holland. Met die zin vertel ik u hoogstwaarschijnlijk niets nieuws. Er keken veel mensen naar dat programma.
Hopelijk vertel ik u wel iets nieuws door hier straks de tweede naam van Ben op te schrijven. Althans, volgens Wikipedia is het z’n tweede naam, of het echt waar is, zal ik dus bij de gemeente Hoorn, waar Ben woonachtig is, uit moeten vogelen. Daar heb ik echter geen zin in. Dat doen echte journalisten van betrouwbare kranten als De Telegraaf en het AD maar. Ik schrijf hier gewoon op hoe Ben z’n tweede naam volgens Wikipedia luidt: Tattoo.
Een toepasselijke tweede naam voor iemand die helemaal onder de inkt gekliederd is. Ben doet me denken aan een jongere versie van mezelf die op de basisschool iets leuks probeerde te doen met een doosje vullingen voor mijn vulpen. Niet zelden zag ik er dan na dat experiment uit als Ben Saunders. Behalve die gekke bril, dat scheve petje en die rotkop dan. Maar verder leken we als twee druppels inkt op elkaar na zo’n experimentje van mij.
Hoe toepasselijk z’n mogelijke tweede naam ook is, een beetje vreemd is het wel. Ten eerste omdat Ben waarschijnlijk niet getatoeëerd ter wereld kwam – mocht hij wel getatoeëerd ter wereld zijn gekomen dan kunnen we met recht spreken van een bevlekte ontvangenis. Ten tweede omdat het gek is om een tweede naam naar een uiterlijk kenmerk van iemand te vernoemen. Ga maar na, dan hadden we nu te maken met Ron Zwetende Bovenlip Brandsteder, Bonnie Verlepte Kutkop St. Claire en Gertjan Haar Als Een Baal Stro Verbeek. Leuk, maar het is meer iets voor Indianen.
Beter hadden de ouders van Ben bij het zoeken naar een geschikte tweede naam inspiratie kunnen vinden bij de grootste snoepketen van Nederland: Ben Jamin Saunders. Nu ik toch flauwe woordgrapjes zit te maken, kan ik net zo goed de titel van de realitysoap die Ben Saunders krijgt met u delen: Ik Ben Saunders. Jaja. Jammer dat er nooit een realitysoap over oud-minister van Buitenlandse Zaken Ben Bot is gemaakt. Ik Ben Bot. En dan de hele tijd een Ben Bot in beeld die kortaf doet tegen z’n ambtenaren.
Het had me een stuk interessanter geleken dan een inkijkje in het leven van Ben Saunders. Alhoewel het ook niet mis is te kijken naar een jongen die eigenlijk lekker vrij, alternatief en getatoeëerd liedjes wil zingen die hij zelf leuk vindt, maar zich heeft laten vangen in een web van commercie. In de eerste aflevering van Ik Ben Saunders wordt z’n huldiging in Hoorn uitgezonden. Dan zal Ben, als hij wordt gehuldigd door veertienjarige bakvissen en huisvrouwen, voor het eerst beseffen dat hij een speeltje is van platenmaatschappijen, Endemol en RTL 4.
Kan hij zelf wel zeggen dat het niet zo is; ’t is wel zo. Daar komt hij jaren later nog wel achter als er weer een andere getatoeëerde jongen z’n door Unilever gesponsorde fifteen minutes of fame beleeft.
Onze tweede naam is Twitter; volg ons!