Gaston Starreveld

Het lot is soms wreed. Daarmee bedoel ik geen staatslot, maar wel een lot uit de postcodeloterij. Heb je zo’n lot, dan loop je namelijk de kans dat Gaston Starreveld op een zeker moment bij je aanbelt en een koffer met geld in z’n handen heeft. Gevoelens van haat en vreugde strijden om voorrang. Het is ironisch dat de postcodeloterij net weer zo’n penis heeft uitgezocht om de prijzen uit te delen.    

Het klinkt heel erg leuk, geld winnen. Tot die kale vetklep voor je deur staat te tetteren. Goooooeeeedenavond. En het is niet gewoon even de envelop aanbieden en weer vertrekken hè…meneer wil ook nog even gezellig op de bank zitten met je. Nou, moet je hem natuurlijk ook nog koffie met een koekje aanbieden. Verschrikkelijk. Zonder envelop met geld zou Gaston vermoedelijk bij niemand welkom zijn. Bij mij niet in ieder geval.

Zat-ie bij mij op de bank en zou hij vragen wat ik met het gewonnen bedrag zou gaan doen, dan had ik geantwoord: ‘Een huurmoordenaar inschakelen die ene Gaston Starreveld een kopje kleiner maakt’. Kijken of-ie het dan nog zo gezellig vindt. Helaas is dit wishful thinking. Gaston mag nooit de hele grote bedragen uitdelen (daar is Winston voor) en er is echt geen huurmoordenaar te vinden die Gaston voor slechts 10.000 euro wil ombrengen. Ook zij willen liever niet bij hem in de buurt zijn.

Wat zou zo’n Gaston van zichzelf vinden? Een baantje als prijzenuitdeler is toch behoorlijk minderwaardig. Je kunt nog beter een BN’er zijn die aan pokertoernooitjes mee moet doen om op de buis te komen. Zeker als je bekijkt wat Gaston vroeger deed. Hij was prijzenomroeper bij het Rad van Fortuin. Of bij Prijzenslag. Dat weet ik niet meer. Misschien wel allebei.

In ieder geval, ik kan me geen mooiere baan bedenken dan het opnoemen van huishoudelijke artikelen: ‘De prijzen zijn onder andere een prachtige citruspers, een handige bladblower, een superdeluxe stofzuiger van Braun, een lekker warm winterdekbed en een spiksplinternieuwe wc-bril met extra zitcomfort!’ Heerlijk. Slechts de stem van het boodschappenspel van Koffietijd had een beter baantje. Hij kon de bijvoeglijk naamwoorden ook nog weglaten: ‘boterbabbelaar, kokosmakroon, hopjesvla, rolletje plakband, andijvie, latex, amandelspijs…’.

Maar goed, tegenwoordig moet Gaston dus met enveloppen langs huizen in Waddinxveen, Bergen op Zoom en Drachten. Elke keer weer luisteren naar mensen die zeggen dat ze er geen woorden voor hebben. Dat lijkt me op den duur heel vervelend worden. Gelukkig vind ik Gaston ook vervelend en heb ik totaal geen medelijden met hem. Sterker nog, het liefst zou ik met een auto over hem heenrijden. Gek dat iemand dat nog nooit geprobeerd heeft. Want naast een envelop met geld, deelt hij ook nog elke week een auto uit.

Geen envelop of auto van Gaston? Volg ons op Twitter.

Één reactie op “Gaston Starreveld”