Nederland is een verkleedland. We houden er van ons lekker gek uit te dossen. Daarvoor hoeven we alleen maar even terug te denken aan het WK van afgelopen zomer. Half Nederland had z’n wortelpak weer van zolder gehaald. Van mij hoeft het allemaal niet. Ik vind het dan ook nog steeds onbegrijpelijk dat een paar wulpse meisjes in een kort rokje werden gearresteerd door de Zuid-Afrikaanse politie, terwijl ze een man met een groot stuk kaas op z’n hoofd wel gewoon vrij rond lieten lopen. De omgekeerde wereld.
Maar niet alleen als er gevoetbald wordt trekken we onze verkleedkist open. Gewoon een feestje van een Brenda of een Janneke is ook al genoeg reden voor een verkleedpartij. Heeft één van die twee wijven op de uitnodiging gezet dat het thema Night at the movies is, dan sta je twee weken later dus opeens met een strakke maillot aan en een vleermuiscape om je heen gedrapeerd een biertje te drinken met een hobbit en een lief groen monster met gekke oortjes. Nogmaals, van mij hoeft het niet.
Veel Nederlanders vinden het echter het einde, zo’n verkleedpartij. In het buitenland zullen ze het vast ook wel doen, maar ik heb wel het idee dat wij erin uitblinken. Op de meest gekke plekken verkleden we ons. Op wintersport bijvoorbeeld. Skiet er eens iemand in een kippenpak dertien Oostenrijkse kindertjes omver, dan kun je er donder op zeggen dat er een jolige Nederlander in het spel is. Ook zonder kippenpak haal je Nederlanders er in het buitenland trouwens zo tussenuit (grote bek, net naast het zebrapad oversteken, felgekleurde kleding met streepjes), maar dat is weer een heel ander verhaal.
Over kleding met streepjes gesproken, ook studenten houden erg van verkleedpartijtjes. Feestjes bij studentenverenigingen gaan vrijwel altijd gepaard met de nodige malle outfits. Aan originaliteit laten de verkleedpartijen echter wel eens te wensen over. Is er een tv-programma populair met acht zuipende Hagenezen, dan weet je bijna zeker dat er een maand later ergens een feestje georganiseerd wordt waar zeventien Sterretjes te bewonderen zijn. Alsof één nog niet erg genoeg is.
Toegegeven, het is ook best lastig om voor elk feestje weer een nieuwe outfit te verzinnen en bij elkaar te zoeken. Daarom ga ik naar elk verkleedfeestje op dezelfde manier verkleed, ongeacht het thema. Eigenlijk is het heel simpel, en goedkoop ook nog: je koopt bij Wibra een gele pyama, schminkt je gezicht geel, en troggelt een bevriende kok een witte koksmuts af. Tadaa! Ben je plotseling een lekker getapt biertje met een mooie schuimkraag. Want daar draait het bij feestjes uiteindelijk toch om, thema of geen thema.