Het dagboek van Sjaak L. Grottenhoofd (deel 36)

Hallo, ik ben Sjaak L. Grottenhoofd. Al 46 jaar een onuitstaanbare vent, waarvan ik er nu alweer 20 getrouwd doorbreng met de eveneens onuitstaanbare Rita. Samen hebben we twee kinderen. Gezinus van 12 en Teun van 16. Teun is een meisje. Vroeger noemden we haar Teuntje; nu is ze 98 kilo, dus dat gaat niet meer. Ondanks haar 98 kilo zit ze – god betere het – op korfbal. Gezinus voetbalt, heeft een bril en wordt gepest. Ik ben woonachtig op Kievitsei 38 te Kerkdriel, waar ik tevens werk als gemeenteambtenaar. De hel op aarde.

Zoals u wellicht al merkt erger ik me voortdurend en klaag ik me een weg door het leven heen. Daarom heeft onuitstaanbaar.nl me gevraagd een dagboek bij te houden. Elke zondag zullen mijn ‘belevenissen’ van de afgelopen week gepubliceerd worden op deze website. Ik hoop dat u er plezier aan beleeft, dan dient mijn verder compleet zinloze leven toch nog ergens toe.

Maandag 18 oktober

De enige dag die ik deze week op het gemeentehuis doorbracht begon slecht. Ik kon om 9.00 ‘s ochtends mijn eigen koffiemok niet vinden en moest daardoor koffie drinken uit een mok van iemand anders. Ik kon kiezen tussen een mok waarop een frikandel stond afgebeeld, die was ongetwijfeld van Tonnie van Bemmelen, en eentje met de tekst: ‘Jouw naam’ en dan daaronder: ‘Hier je eigen tekst’. Na een tijdje te hebben staan twijfelen, was het alweer 10.30, en dus tijd voor het tweede bakkie koffie. Kon ik ze mooi allebei volschenken. Zo heb ik voor alles wel een oplossing. Oploskoffie was het op die manier dus eigenlijk (lachen Sjaak, red.). Op de werkvloer aangekomen, bleek dat mijn aartsvijand Trudy Pasveer ook wel zin had in koffie. Omdat ik met twee mokken rondliep, vond ze dat één daarvan voor haar was. Nou, dat kon ze mooi vergeten. Snel dronk ik in één teug de mok met de frikandel erop leeg. Daarbij verbrandde ik m’n tong.

Dinsdag 19 oktober

Omdat het turnen van vorige week zo goed bevallen was, besloot ik vandaag weer een sport te gaan beoefenen. Ik moest immers van psycholoog Henk de Boer zoveel mogelijk hobby’s uitproberen tijdens mijn burn-out. Derhalve zat ik vanochtend al om 8.30 in mijn Ford Escort, en zette ik koers naar manege ‘Het Schele Paard’ te Bemmel . Niet geheel tegen alle verwachtingen in zou ik daar paard gaan rijden. Het werd een groot succes. Voor mij dan. Het paard waarop ik had gereden, moest na het ritje af worden gemaakt. Tijdens de rit was-ie scheel geworden. En schele paarden, daar houden ze bij manege ‘Het Schele Paard’ niet van. Mijn vraag of ik als aandenken aan deze dag de lul van het paard in een potje mee naar huis mocht nemen, viel niet in goede aarde. Dat een plastic zak ook wel volstond, veranderde daar niets aan.

Woensdag 20 oktober

Om het thema ‘paarden’ er deze week een beetje in te houden, kocht ik bij keurslager ‘De Schele Slager’ te Geffen, die overigens over nog maar één hand met daaraan slechts twee vingers kan beschikken, een heerlijk, mals paardenbiefstukje. Toen ik het biefstukje ’s avonds wilde bereiden, gooide ik per ongeluk wel wat te veel boter in de pan. Gelukkig liep het met een sisser af.

Donderdag 21 oktober

Vandaag zat ik op de publieke tribune bij het Wildersproces. Nadat ik na een uurtje in slaap ben gevallen, heeft Bram Moszckowicz zijn betoog meerdere malen moeten onderbreken vanwege mijn gesnurk. Na de zitting vertelde hij mij dat ik abject, infaam en teleologisch gesnurkt had. Voor een groot deel kon ik daar wel in meegaan. Toen de kou daardoor eenmaal uit de lucht was, werd ik uitgenodigd voor een diner in huize Moszckowicz-Jinek. Eva had pannenkoeken gebakken. Het was heel gezellig. Tot ik onder de tafel met een hand onder haar rokje zat, toen werd mij al snel de toegang tot het huis ontzegd, en keerde ik huiswaarts in de wetenschap dat het bevoelen van Eva haar intieme delen ervoor kan zorgen dat je een huis wordt uitgezet. Weer een wijze les in het leven van Sjaak L. Grottenhoofd. Ik dus.  

Vrijdag 22 oktober

Bij het evalueren van de week bleek psycholoog Henk de Boer een ware paardenliefhebber te zijn. Mijn teddybeer, die ook Henk de Boer heet en die ik altijd meeneem naar de sessies, en ik keken daar van op. Je verwacht dat niet van een psycholoog, dat hij van paardensport houdt. Na hem dit tegen te hebben geworpen, kon hij wel begrip opbrengen voor ons standpunt, en beloofde hij stante pede te stoppen met paardrijden. Hij vroeg nog of ik een adresje wist aan wie hij z’n paard ‘Totalloss’ kon verkopen. Ik zei daarop dat manege ‘Het Schele Paard’ waarschijnlijk nog wel een paard kon gebruiken. Ook hierin gaf hij mij volledig gelijk.

Zaterdag 23 oktober

Ook na een relatief succesvolle week (ik eet niet elke week paardenbiefstuk, en ook Eva Jinek betast ik niet iedere week onzedelijk), bleef ik in het weekend maar falen als coach van het voetbalteam van mijn zoontje Gezinus: wederom verloren ze met 9-2. 

Één reactie op “Het dagboek van Sjaak L. Grottenhoofd (deel 36)”