Wat te doen met boeken?

Zelf lees ik het liefst in een boek. Dat geeft soms, als het een goed boek is, een zekere mate van voldoening. Het geeft je het idee dat je je tijd enigszins nuttig hebt besteed. Zo kun je in plaats van te kijken naar wat een willekeurige Volendammer allemaal uitspookt in het dagelijks leven maar zo twintig tot dertig bladzijdes lezen in een boek dat niet is geschreven door een willekeurige Volendammer.  

Er zijn vele niet-Volendammers die er met hun geschrijf voor zorgen dat je moet lachen. Of misschien raak je wel ontroerd. En anders weet je aan het eind van het boek toch zeker wie het in z’n hoofd had gehaald om dat alleraardigste fictieve personage om het leven te brengen, en wat daarbij de beweegredenen waren. Niet zelden kwam je daar pas achter als de hoofdkarakters, in het bijzijn van de vrouw van één der hoofdkarakters, aan het eind van het boek wat zaten te drinken rondom een eikenhouten tafel. Met t-a-f-e-l.

Het zijn allemaal zaken die je mee kunt maken wanneer je in een boek leest. Toch kiest niet iedereen er voor om dat te doen. Nu denkt u waarschijnlijk dat ik ga beginnen over de Amerikaanse predikant die Korans, dus boeken, wil verbranden. Dat klopt. Maar nog even niet. Eerst snel nog even wat anders. Iets waar ik me echt kapot aan erger. Het verbranden van boeken is gewoon gek, maar daarover na de volgende drie alinea’s dus meer.

Waar ik me aan erger is iets van veel grotere importantie. Dat is hoe men op tv, en dan met name in talkshows, omgaat met boeken. Gisteren was het weer raak. Bij Pauw&Witteman zat een mevrouw die een boek had geschreven over de DSB Bank. Haar conclusie was dat dit faillissement onnodig was, en El Hamdaoui dus nog gewoon z’n sportzaak in Rotterdam had kunnen bestieren. Peter Paul de Vries, één of andere beleggingspipo, had haar boek ook gelezen en was het er niet mee eens. Een discussie volgde.

De één zei dit, de ander zei dat. Allemaal prima. Toen ging het mis. Peter Paul de Vries greep op een zeker moment naar het boek, dat om onduidelijke redenen op tafel lag, en begon er zomaar wat in te bladeren. Onuitstaanbaar. Hij had nota bene nog geen vijf minuten geleden gezegd dat hij het boek deze middag had gelezen!

Het nutteloze geblader van deze beleggingspipo staat niet op zichzelf. In elke talkshow waar over een boek gepraat wordt pakt op een zeker moment iemand het boek en begint er quasinonchalant in te bladeren. Bladeren waardoor men hoogstens aan het eind van het geblader kan concluderen: ‘Goh, letters…’.

Dan heb ik dus liever dat ze daar aan tafel eens de fik in zo’n boek zetten, zoals een Amerikaanse predikant dreigt te doen met een stapel Korans. Dat is ook gek, maar het kan wel een doel dienen. Als je het koud hebt bijvoorbeeld. Of drie marshmellows in je binnenzak. Ik bedoel maar.

Andere mensen zijn dat niet met me eens, en hebben juist met het verbranden van Korans wat ik heb met het geblader van pipo’s als Peter Paul de Vries. Ze vinden het onuitstaanbaar. Sterker nog, bozer kun je ze niet krijgen. Want het boek is heilig! Dat vind ik ook weer gek.  Zeker als je bekijkt hoe die woede zich dan uit: ze gaan met z’n allen een vlag verbranden.

Blijkbaar zijn er nogal wat voorwerpen die zo’n woede opwekken dat er niets anders meer rest dan er een lading spiritus over te gooien en de boel in de hens te zetten…Nu ik er eens goed over nadenk, ik heb dat ook wel trouwens. Met keurig, taps toelopend, opgestapeld hout. Ik haat het. Vooral rond Pasen.

Klik hier om Peter Paul de Vries, de beleggingspipo, op een zeker moment zomaar wat in een boek te zien bladeren.

6 reacties op “Wat te doen met boeken?”