Ik had nooit gedacht het te schrijven, maar daar ga ik: ik ga Jan-Peter Balkenende een beetje missen. Niet de minister-president Balkenende, die vond ik het slechtste wat Nederland is overkomen sinds de watersnoodramp. Een overstroming versus een spraakwaterval. Zoveel verschilt het niet.
Het is de showman Balkenende die ik ga missen. Althans, de showman die Balkenende graag wilde zijn. Maar niet was. Dat werd al duidelijk toen hij in 2002 Katja Schuurman en Bridget Maasland per ongeluk vol op de bek pakte: we hadden een kluns gekozen. Z’n voorganger Wim Kok was het ook al. Die liep met een muis richting het beeldscherm te zwaaien.
Toch was dat anders. Die wist van zichzelf dat hij niet in de wieg gelegd was voor het vak van showmaster. Alleen als het echt niet anders kon zagen we hem eens een keer bij Sonja op Zaterdag. Of op een andere dag, als Sonja dan een uitzending had. Voor de rest zat Wim met een ganzenveer in z’n hand in het torentje, te kijken naar dat gekke vierkante scherm voor z’n neus. Het land besturen. Gek genoeg deed hij dat niet eens onverdienstelijk.
Balkenende deed ook iets wat leek op het land besturen, alleen dan in fastforward en met steeds meer krasjes op de cd’s die achtereenvolgens Balkenende vol. I, Balkenende vol. II, Balkenende vol. III. en Balkenende vol. IV heetten. Allemaal chaotische verzamelaars, die stuk voor stuk vastliepen wanneer ze een tijdje in de cd-speler zaten.
Dan dus liever Kok. Die vroeg zich alleen maar af waarom er toch een gat in dat kleine, ronde spiegeltje zat, en ging weer over tot de orde van de dag. Het land besturen. Gek genoeg deed hij dat niet eens onverdienstelijk.
In mijn ogen deed Balkenende dat wel onverdienstelijk, maar daar staat dus tegenover dat Balkie in situaties verzeild raakte waarin hij een showman moest acteren. Sterker nog, hij zocht het zelfs op.
Zo heeft niemand hem ooit verplicht om op het skateboard te gaan staan, waar hij een seconde later van af lazerde. Hij deed daar overigens een ‘Kokje’, maar dan één waarbij hij nog niet op de hoogte was van een uitvinding uit de prehistorie. Te weten, het wiel:‘Hé wat is dat voor gek plankje met leuke ronde dingetjes eronder. Daar ga ik eens even op staan…’. En daar lag-ie. Onze premier.
Onze premier, die ook had bedacht dat hij van snelle auto’s hield. Nog zoiets waarbij hij het opzoekt. Iemand die er zo uitziet als Balkenende moet gewoon lekker in een Zeeuws kerkkoor gaan zingen, of korfbalscheidsrechter worden. Eigenlijk kan alles wel…, behalve in sportauto’s gaan zitten. Dat staat gewoon niet. En oja…, met een grote bierpul staan proosten, dat past ook niet bij hem. U raadt het al; ook dat deed hij juist wel. Het lijkt wel een vrolijke sadomasochist te zijn.
Vroeger keek ik met kromme tenen naar zulke beelden. De term ‘plaatsvervangende schaamte’ kreeg dankzij Balkenende een hele nieuwe dimensie. Ik kon het niet aanzien. Tot gisteren. Toen zag ik onderstaande foto, en moest ik hardop lachen. Daarom ga ik Balkenende straks op de valreep toch nog missen. Misschien moet ik de foto boven m’n bed hangen.
Balkenende en Aboutaleb, als een soort nieuwe Batman en Robin in hun ‘Balkiemobiel’.
