Hallo, ik ben Sjaak L. Grottenhoofd. Al 46 jaar een onuitstaanbare vent, waarvan ik er nu alweer 20 getrouwd doorbreng met de eveneens onuitstaanbare Rita. Samen hebben we twee kinderen. Gezinus van 12 en Teun van 16. Teun is een meisje. Vroeger noemden we haar Teuntje; nu is ze 98 kilo, dus dat gaat niet meer. Ondanks haar 98 kilo zit ze – god betere het – op korfbal. Gezinus voetbalt, heeft een bril en wordt gepest. Ik ben woonachtig op Kievitsei 38 te Kerkdriel, waar ik tevens werk als gemeenteambtenaar. De hel op aarde.
Zoals u wellicht al merkt erger ik me voortdurend en klaag ik me een weg door het leven heen. Daarom heeft onuitstaanbaar.nl me gevraagd een dagboek bij te houden. Elke zondag zullen mijn ‘belevenissen’ van de afgelopen week gepubliceerd worden op deze website. Ik hoop dat u er plezier aan beleeft, dan dient mijn verder compleet zinloze leven toch nog ergens toe.
Maandag 26 juli
Na de vakantie zou de batterij weer opgeladen moeten zijn. Het tegendeel is waar. Ik kwam als een gebroken man terug uit Turkije. Compleet leeggediarreerd en door elkaar geschud. Door elkaar geschud, omdat een vliegreis van Turkije naar Nederland in slecht weer nou eenmaal geen pretje is wanneer je de gehele vlucht doorbrengt op de plee. Ik hoor nu ook bij een Mile High Club, maar niet degene waar ik voor de vakantie van had gedroomd. In m’n dromen zag ik mezelf al bezig met één of ander jong stewardesje op het toilet. Helaas kwam slechts één deel van die droom uit. Ik was bezig op het toilet, maar dan wel met m’n eigen anus en niet met één of ander jong stewardesje. Gelukkig was ik ook deze week nog vrij en kon ik deze horrorvlucht in alle rust verwerken.
Dinsdag 27 juli
Dagboek kwijt. De hele dag gezocht, maar niet gevonden. Toch schrijf ik dit nu op. Raar hè? Naast het gezoek naar het dagboek wilde Rita ook nog dat ik van alles zou gaan doen. Heggen knippen, ramen lappen, kozijnen verven, Rita’s beffen….u kent het wel. Huishoudelijk werk. Daar had ik dus geen zin in. Ik heb snel een huisje op de Veluwe gehuurd en een cursus bedacht die te maken zou hebben met m’n werk. Hoe je precies een pen likt ofzo. Morgen vertrek ik. Alleen. Heerlijk.
Woensdag 28 juli
Een paar dagen lang geen Rita, Gezinus, Teun, Tonnie van Bemmelen, de frikandellen van Tonnie van Bemmelen, kat Wim II en, last but not least, Trudy Pasveer! Even helemaal alleen op de wereld. Zonder de ellendige figuren die normaal mijn leven kleur geven. Kleuren die bij elkaar vloeken. Godverdomme. Alleen mijn teddybeer Henk de Boer ging met me mee. Daar stond hij op. En ja, Henk de Boer is inderdaad nog steeds een rare naam voor een teddybeer. Daar moet u zich maar even overheen zetten! Hij heet nou eenmaal zo. Omdat ik al vroeg wakker was, vertrok ik reeds om 5.30 uur naar het huisje op de Veluwe. Rita en de kinderen sliepen nog. Van die situatie maakte ik gebruik door voor Rita een ontbijt op bed te maken. Ik ben benieuwd of ze zal genieten van de cruesli en het geopende pak melk dat ik bij haar in bed heb geflikkerd. Haha. Bij Teun heb ik een brandende sigaret in bed gelegd en Gezinus z’n brilletje heb ik verstopt in de kattenbak. Gek genoeg vond ik daar ook mijn dagboek terug; Henk de Boer en ik konden intrek nemen in ons huisje zonder dat u er iets van hoeft te missen. Al is het niet de bedoeling dat ik ook maar iets ga beleven, daar op de Veluwe.
Donderdag 29 juli
…………………………………………………………… …………………………………………………………… …………………………………………………………… …………………………………………………………… …………………………………………………………… …………………………………………………… Hierna heb ik hout gesprokkeld en ben ik met teddybeer Henk de Boer rond een kampvuur gaan zitten. Marshmellows eten. Later op de avond schoof er nog een das aan. Ik vond het prima. De das, Henk de Boer en ik zijn in elkaars armen in slaap gevallen. Dat deed eventjes pijn, maar het was nog altijd beter dan naast Rita te moeten slapen.
Vrijdag 30 juli
Weer………………………………………………… ………………………………………………………… ………………………………………………………… ………………………………………………………… ………………………………………………………… ………………………………………………………… ………………………………………………………… ………………………………. Daarna puntjes gezet in m’n dagboek. Een hoop werk, zeker als het is om aan te geven dat je niets hebt gedaan.
Zaterdag 31 juli
Een bij het huisje naast mij geparkeerde roze opel Corsa en hysterisch gekrijs van een wijf dat alleen maar trudy Pasveer kan heten, deed mij vluchten uit m’n huisje op de Veluwe. Het was weer tijd om m’n gewone ellendige leven op te pakken. Dat begon o deze zaterdagochtend met een sms’je van Gezinus. Hij was aan het tennissen en had der eerste set met 9-2 verloren. Dat zal wel 6-2 geweest zijn. Een tikfout op een gsm is snel gemaakt. Zeker wanneer je bril in de kattenbak ligt.