De leeuw staat bekend als de koning der dieren. Het is ook niet niks, zo’n leeuw. Grote tanden waarmee hij een nietsvermoedende gnoe binnen de kortste keren tijd tot een geraamte knaagt. Dat is indrukwekkend. Net als z’n manen. Geen enkel ander dier kan pronken met zo’n mooie bos haar om z’n gezicht. Toch is een ander dier machtiger dan een leeuw: de duif.
Alleen de duif kan op elk moment van de dag alles wat hij wil eronder schijten. Dat maakt hem de keizer der dieren. Hij staat boven de leeuw. Niets is zo machtig als een flinke klodder stront. Ga maar na, wanneer een duif het verzint om precies boven die indrukwekkende manen van een leeuw z’n darmen te legen, dan zijn het opeens indrukwekkende manen met een klats duivenpoep erin. Kun je daarna wel een hele gnoe binnen vijf minuten naar binnen werken; er zit nog steeds schijt in je manen. En daar kan die leeuw dus niks aan doen. De dader vliegt immers hoog boven hem. Mooie koning ben je dan.
Daarom zou ik liever een duif zijn dan een leeuw. Het lijkt me fantastisch om mensen vanaf grote hoogte zo’n vieze witte klodder op het hoofd te bezorgen. Of, zoals afgelopen weekend gebeurde, met een heel groepje duiven een rockband het leven zuur maken. De Kings of Leon waren de lul en moesten hun optreden na drie nummers afbreken. Ze zaten er helemaal onder.
Zelf had ik als duif niet de Kings of Leon eronder gescheten. Ok, de zanger klinkt alsof-ie zelf de hele dag zit te poepen, maar er zijn mensen die meer aanmerking komen voor een portie stront op hun kop.
Niet Gertjan Verbeek of Aad de Mos. Ze verdienen het wel, maar er valt geen eer aan te behalen. Zelfs een duif schijt niet over dat soort kapsels heen. En waar een leeuw niet in staat is iets te doen tegen een ver boven hem vliegende duif, zie ik Rambo Verbeek in staat een raketwerper te pakken en net zo lang te schieten tot de doif dood is.
Ivo Niehe, Louis Van Gaal of Frits Barend zijn al een beter slachtoffer. Dat zie ik voor me. Ivo die eerst de duif in z’n eigen taal interviewt – ‘Roekoe, roekoe, roekoe?’ – en dan bij het afscheid nemen door de duif vol in dat nieuwe, gekke baardje van hem wordt gescheten. Heerlijk. Louis zou boos worden op de duif en daarna in de persconferentie de duif een min-min geven. Bij Frits zou de duif een antisemiet zijn en zeker geen vredesduif.
Mooie taferelen, maar als duif had ik toch nog een ander slachtoffer uitgekozen. En dat is – het zal u niet verbazen – Humberto Tan. Niets in deze hele wereld kan op tegen een dikke, witte klodder duivenstront op de zwarte schedel van Humberto. ‘Goeieavud, welkom weer terug….’ En dan flats. Die hele kale schedel eronder…en ach, wat kan mij het schelen, via de schedel druipt er ook nog wat witte derrie op een mooi maatpak van Humberto.
De macht van Twitter moet ook niet onderschat worden. Volg ons!