Thomas Voeckler

Vandaag een gastbijdrage van Thijs Bauke De Jong uit Groningen over de meest onuitstaanbare wielrenner die er sinds Jan Janssen heeft rond gereden in het profpeloton: Thomas Voeckler.

Wielrenner Carlos Barredo kreeg het vrijdag na afloop van de zesde etappe in de Tour de France aan de stok met zijn collega Rui Alberto Costa. Om de kijkers niet het gevoel te geven dat ze per ongeluk naar de verkeerde sport keken, gebruikte de renner van Quickstep een onderdeel van een fiets: het wiel. Hij gaf daarmee een flinke slag in het gezicht van Costa, wat Barredo weer een flinke slag in zijn wiel opleverde.

Dat wielrenners niet kunnen vechten bleek al snel. Het gevecht deed mij dan ook denken aan gevechten die ik dikwijls in groep drie heb gehad; ze kunnen uren doorgaan, zonder dat je de ander verwondt. Toch meenden een aantal omstanders dat beide kempkuikens uit elkaar moesten worden gehaald.

Waarom de renners zo overstuur waren is niet helemaal bekend. Het schijnt dat een fijn gesprek tussen die twee spaak liep, nadat Costa zei dat Thomas Voeckler soms best aardig is. Barredo was het daar niet mee eens. En daar heeft hij gelijk in. Voeckler is namelijk een verschrikkelijk mannetje. Elke tour weer weet hij zich opzichtig en quasi vermoeid een weg naar de camera’s te fietsen.

Gelukkig zijn Barredo en ik niet de enigen die Voeckler een vervelend ventje vinden. Een heel peloton mensen denkt er zo over. De eerste persoon die dat doorhad, was pa Voeckler. Hij heeft het nog een lange tijd volgehouden met zijn zoon, maar in diens dertiende levensjaar heeft hij voorgoed de banden met hem verbroken.

Niet door zichzelf van het leven te beroven, maar door er met een zeilboot vandoor te gaan en niet meer terug te keren. Thomas denkt dat zijn vader is verdronken. De rest weet wel beter. Pa Voeckler zit op een terras ergens in Frankrijk in de zon met een krantenknipsel van pagina achttien uit een oude ‘Le Monde’. Zwartomrand.

Toch zijn er ook mensen die het met Costa eens zijn. Voeckler heeft namelijk als bijnaam ‘Chouchou’, wat dus niet een stinkend Frans kaasje is, maar ‘lieveling’ betekent. Heel framed. Wie het met Costa eens zijn weet niemand, maar de vaste schrijvers van deze site denken ongetwijfeld aan personen als Humberto Tan en Frits Barend. Barredo heeft al aangegeven ook deze mensen met verschillende onderdelen van een fiets te lijf te zullen gaan.

4 reacties op “Thomas Voeckler”