Het ijsje van Rutte

Een dag na de verkiezingen was Mark Rutte op weg naar paleis Noordeinde om de Koningin te ontmoeten. Hij had een beker koffie in z’n handen. Zo één met een deksel erop. Het leek een statement te zijn. Zo van, kijk mij met m’n koffie. Dan staat de Koningin bij wijze van spreken al met 2-0 achter. Zo gaat dat in de politiek.  

Misschien was het ook geen statement. Sterker nog, het was geen statement. Mark gaf namelijk z’n koffie vlak voor de poort aan een verbijsterd achterblijvende journalist. Politici en journalisten geven elkaar nooit koffie. Zeker niet midden op straat en uit zo’n beker met een deksel erop. Dit was een novum in de vaderlandse politiek. Een aardverschuiving.

De journalist was met stomheid geslagen en kwam niet meer tot het stellen van een vraag. De truc met de koffiebeker had gewerkt. Zonder iets over Wilders, Cohen of een dansende Ton Elias te hoeven zeggen, liep Mark zo bij de Koningin naar binnen. Dit moest-ie onthouden. Dit was goud waard.

Aldus liep Mark enkele dagen later op het Binnenhof. Hij was op weg naar het gebouw waar informateur Uri Rosenthal op hem wachtte; ditmaal zonder koffiebeker met deksel. Nee, hij had de truc geperfectioneerd. Mark had vlak voor hij het journaille tegemoet trad een ijsje gekocht. Twee bolletjes. Aardbei en vanille, leek het.

Weer werkte het. Interview maar eens een aanstaand premier die om de zin aan een ijsje likt. Niet te doen. Na drie likjes en twee halve zinnen stond-ie binnen. Helaas hebben we niet kunnen zien hoe Mark en de informateur elkaar begroetten. Iemand een hand geven terwijl je in je andere hand een ijsje hebt, moet een vreemde gewaarwording zijn. Niet in de laatste plaats voor informateur Rosenthal.

Ik ben blij met deze nieuwe, frisse wind die door Den Haag waait. Veel beter dan om de haverklap van een skateboard vallen of een liedje zingen met een pul bier in je handen. Het is subtieler. Niets dan lof  tot zover, voor de aanstaand premier. Voor z’n volgende optreden wil ik hem nog wel het volgende advies meegeven: suikerspin. Of anders een wijnbal. Succes Mark!

12 reacties op “Het ijsje van Rutte”