Nederlandse voetbalsupporters zijn de meest waardeloze onder de voetbalsupporters. Ik weet het, over de hele wereld worden we geprezen omdat we ons tijdens eindtoernooien gedragen als het debiele, vrolijke, maar bovenal bezopen broertje van de Europese familie. Sterker nog, ik zou zelf waarschijnlijk, gehuld in een wortelpak en met tien bier achter kiezen, ook vooraan staan wanneer die andere wortel, Wortel Kroes, het podium bestijgt om z’n van de supporters van 1. FC Köln gejatte hit te zingen. Daar gaat het niet om.
Waar het wel om gaat is dat diezelfde laveloze supporters tijdens de wedstrijd Nederland –Rusland op het afgelopen EK werden overstemd door een handjevol Russen. En dat die jongens nooit wat drinken, kunnen we toch ook niet echt zeggen. Juist toen het Nederlands elftal steun nodig had, gaf het leeuwendeel van de als wortels verklede supporters niet thuis. Dit was mij niet gebeurd.
Het leeuwendeel liet de leeuw echter wel in z’n hempie staan terwijl de Russische beer z’n huid duur verkocht. Al voor ‘ie wortel had geschoten. En u kent natuurlijk allemaal het bekende spreekwoord: Laat een beer nooit z’n huid duur verkopen voor hij wortels heeft geschoten. Dan verlies je dus met 3-1. Weg EK. Bedankt Wortel Kroes!
Nu ik er eens goed over nadenk, staat deze stelende volkszanger symbool voor de Nederlandse supporter. Hij jat dingen en doet dat behoorlijk slecht. Geef nou toe, “Viva Hollandia”, dat is toch verschrikkelijk. Dat is een stom vrouwenweekblad en het smerigste bier ooit overgoten met een carnavalssausje. Hollandia, het is een zelfbedachte term voor Nederland omdat het goed in het al bestaande melodietje paste. Puur een gebrek aan creativiteit. En dat is ook precies wat ik de Nederlandse supporters verwijt. Niet alleen die van Oranje, ook die van de Nederlandse clubs.
Ze pikken uit alle Europese landen wat van de bestaande voetbalcultuur mee en denken zo hun eigen cultuur te creëren. Dat werkt dus niet. Zien ze ergens op tv Duitse supporters op voorspraak van de spelers massaal hun armen de lucht in gooien, dan kun je er donder op zeggen dat hier over een tijdje een gedevalueerde versie van te zien is in de Nederlandse stadions. Gedevalueerd, want die moffen kunnen dat nou eenmaal erg goed. Dat is historisch bepaald. Ze hebben wat dat betreft, naast hun armen, een naam hoog te houden.
Een ander voorbeeld van onuitstaanbaar jatgedrag van Nederlandse supporters is het gebruik van het lied “You’ll Never Walk Alone”. In Groot-Brittannië kunnen supporters van Celtic en met name Liverpool dit erg mooi zingen. Het is historisch gegroeid dat ze dat voor en na elke wedstrijd zingen. Dat is mooi en oprecht. In Nederland galmt dit nummer tegenwoordig al door het stadion wanneer de dochter van de trainer een onvoldoende heeft gekregen op handenarbeid.
Emotionele momentjes creëren, daar houden de Nederlandse supporters van. Het meest genante wat ik op dat gebied heb gezien, was het door AZ georkestreerde “You’ll Never Walk Alone” voor Schurk Deringa toen z’n malafide leenimperium net uiteen was gespat. Gerry z’n pacemaker moet een slag hebben overgeslagen toen hij dit hoorde.
Deze twee voorbeelden vallen echter nog in het niet bij het sneue gezwaai met zakdoekjes wanneer Nederlandse supporters vinden dat een trainer ontslagen zou moeten worden. Dit hebben ze afgekeken uit Spanje. Wat ze niet weten, is dat het daar ook wordt gedaan wanneer het team juist heel goed presteert. Wel zo eerlijk. Bovendien toveren de Spanjaarden op zeer gedistingeerde wijze een mooi gestreken witte zakdoek uit hun borstzak. Met de initialen er sierlijk in geborduurd. Een in elkaar verweven J en P. Van Jose Pelota ofzo. Daar schrikt een trainer van. Zeker als het om 20.000 Jose Pelota’s gaat.
Dan steken de zeven RKC-supporters die elke week met hun volgesnoten Tempozakdoekjes staan te zwaaien daar schril bij af. Wanneer het mogelijk was initialen in papieren zakdoekjes te borduren, waren er waarschijnlijk zeven maal een P en een S te aanschouwen op de met snot doordrenkte doekjes. Van Piet Snot. Daar haal je als trainer dus je neus voor op, zonder een zakdoekje te gebruiken. Maar triest is het wel.