Om de vier jaar is het tijdens de aanloop naar, en op het WK zelf, weer spannend wat nu weer de reden is dat Nederland geen wereldkampioen wordt. Het kan van alles zijn. Het liefst wel iets lulligs. Iets kleins. Geen centrale verdediger die het met de vrouw van de linksback blijkt te doen in ieder geval.
In 1974 was er de zwembadaffaire. Het is nooit helemaal duidelijk geworden wat er precies in dat Duitse zwembad is gebeurd, maar feit is dat de Duitsers er aan het eind van de rit met ons cuppie vandoor waren gegaan. Voor onze fietsen ontketenden ze nog een bloedige oorlog; voor het cuppie waren een middelgroot zwembad en een paar wulpse dames al voldoende.
Het daaropvolgende WK in Argentinië gooide de gebroken hand van René van de Kerkhof roet in het eten. Waar Argentinië wereldtitels binnenhaalt met de hand van God, hadden wij slechts de beschikking over de hand van een Brabantse boerenlul. Gebroken ook nog. Manchetje erom en ook dit cuppie ging aan onze neus voorbij.
Vervolgens deed Nederland een tijdje niet mee. Ook geen incidenten dus. Dit werd in 1990 echter ruimschoots goedgemaakt toen we met een zeer getalenteerde selectie niet verder dan de achtste finales reikten. Alles wat verkeerd kon gaan, ging verkeerd: gekke trainingskampen in Joegoslavië, Rinus Michels die Johan Cruijff het succes niet gunde, een tropenrooster, een klodder spuug, Freek de Jonge….ga zo maar door. Om het overzichtelijk te houden reken ik het gebrek aan cuppie in 1990 toe aan de coach: Leo Beenhakker.
In 1994 was het veel te warm om een cuppie te winnen. En in 1998 kreeg Jaap Stam een kind. Daardoor gaat een selectie op den duur penalty’s missen; dat weet iedereen. Weer geen cuppie dus.
Nu spelers als Robin Van Persie, Wesley Sneijder, Arjen Robben en Rafael Van der Vaart de ideale leeftijd hebben bereikt om te oogsten dacht ik dat we in Zuid-Afrika dat cuppie gewoon even op gingen halen. Driemaal Van Persie in de laatste minuut van de finale tegen Duitsland. Zoiets.
Nou, dat gaat dus mooi niet door. We zitten te hoog. Het trainingscomplex van het Nederlands Elftal bevindt zich in Zuid-Afrika op 1700 meter hoogte en dat is volgens een Nederlandse inspanningsfysioloog 600 meter te hoog. Dat gaat op den duur ten koste van je explosiviteit. En dan wordt Robben dus opeens voorbijgelopen door die iets te dikke verdediger van de Duitsers….daaag cuppie.
Het zou nog goed kunnen aflopen, want met spelers als Sneijder, De Zeeuw en Vurnon Anita kun je volgens mij nooit hoog genoeg gaan zitten; daar heeft die inspanningsfysioloog vast geen rekening mee gehouden. En ook als Nederland op voorsprong komt, wordt het voor de tegenstanders een hele kluif om weer op gelijke hoogte te komen.
Toch zou het goed kunnen dat de zonen van Erik van Muiswinkel en Diederik van Vleuten in een minidocumentaire een Wesley Sneijder met een puntmutsje opvoeren die beweert dat ze de wereldtitel in 2010 hebben verspeeld doordat ze te hoog zaten. Zucht….
Minidocomentaire over hoe het cuppie in 1990 verloren ging: