Ik geloof niet in God of andere irrationele onzin. Er is echter één uitzondering. Het sokkenmannetje. Een soort dwerg die er genoegen in schept gedurende het jaar mijn sokkencollectie te decimeren. Die moet bestaan. Op een andere manier kan ik mijn halfjaarlijkse tocht naar de HEMA om weer eens nieuwe sokken aan te schaffen niet uitleggen.
Het sokkenmannetje slaat volgens mij vooral toe in de wasmachine. Hij kan dus door een waterkraan. Op aanwijzing van Vader Abraham kwam ik toen al vrij snel uit bij de smurfen. In een persoonlijk gesprek wist Grote Smurf mij echter te verzekeren dat zij er niks mee te maken hadden. Één smurf vertrouwde me zelfs toe dat hij sokken haat; dat zegt genoeg.
Ik moest het dus in een andere hoek zoeken. Na wat onderzoek op internet ben ik erachter gekomen dat er op het wereldwijde web een winkel actief is waar men poppen aanbiedt die van sokken zijn gemaakt. Dit toeval was mij te groot. Deze jongens konden wel eens achter mijn chronisch sokkentekort zitten. Met name die Herbert Wauwel vertrouw ik voor geen meter, met z’n onbetrouwbare sokkentronie. Bewijzen kan ik het alleen nog niet.
Dus als iemand Herbert of één van z’n kornuiten aantreft in z’n wasmachine, laat het mij dan alsjeblieft weten. Sokkenmannetjes schijnen vooral actief te zijn in studentenhuizen.