De teen van Cissé

Zeekoe Cissé. Topaankoop van Feyenoord. De teloorgang van Feyenoord had niet beter gesymboliseerd kunnen worden dan door deze ‘versterking’. Iemand die bij Roda JC wel eens een mannetje van NEC voorbij rende en dan drie meter naast schoot moest de Kuip in vuur en vlam gaan zetten.

Toen aan het begin van het seizoen de nieuwe spelers traditiegetrouw per helikopter in de Kuip werden afgeleverd schijnt de piloot nog het meeste applaus te hebben gekregen. Hij had dat ding toch maar keurig op de middenstip geparkeerd. En hij had ’s ochtends schoenen met de juiste maat aangetrokken. Een prestatie waar de Rotterdammers tegenwoordig de handen al voor op elkaar krijgen.

Het zijn trouwe supporters, daar in Rotterdam. Ze vragen niet veel. In de grote cliché-voetbalencyclopedie staat verder achter het lemma ‘Feyenoord’ de term hard werken en vlak daarna nog de mouwen opstropen. Daaronder staat een fotootje van een hardwerkende Dirk Kuijt die z’n mouwen heeft opgestroopt. Een speler van Feyenoord hoeft niet veel te doen om op een applaus van de eigen aanhang te kunnen rekenen. Alleen maar een beetje hysterisch heen en weer rennen is genoeg om uit te groeien tot een held.  

Eigenlijk is het aantrekken van een paar schoenen met de juiste maat al voldoende om in de Kuip op een klaterend applaus getrakteerd te worden. Dat zagen we twee alinea’s geleden nog in de door mij bedachte situatie met de helikopterpiloot. Die werd me daar toch toegejuicht door de supporters!

In de Kuip leek dus ook een gouden toekomst weggelegd voor Zeekoe Cissé. Die had immers bij Roda JC al vijf seizoenen achter elkaar bewezen dat-ie altijd schoenen aan had getrokken die goed pasten. De laatste twee jaar strikte hij z’n veters zelfs helemaal in z’n eentje. Daar was-ie nog op gescout door Feyenoord. Vinden ze heel belangrijk daar. Maar dat was dus allemaal prima voor elkaar. Niets leek een succesvolle periode in Rotterdam Zuid in de weg te staan.

Tja, dat was voordat die gekke Zeekoe opeens andere schoentjes had gekocht. Schoentjes van het soort dat niet goed om z’n voeten paste. Daar moet je in Rotterdam dus niet mee aankomen. Houden ze niet van. Op te kleine schoentjes kun je heel slecht hard werken. Zelfs je mouwen opstropen gaat moeilijker op te kleine schoentjes. Probeer het maar eens.

Met Zeekoe ging dat ook niet al te best en daarom hebben ze in Rotterdam nieuwe schoenen voor hem laten maken. Schoenen die pasten. Zeekoe bleef echter last houden van z’n voeten, dus ging hij maar eens met z’n manager in Frankrijk kijken. Daar bleek dat z’n teen al enige tijd gebroken was. Een echte oplossing is er voorlopig niet; Zeekoe blijft gewoon doorspelen met z’n gebroken teen. Mario Been klaagt ondertussen steen en been over die teen. Toch had hij zoiets kunnen verwachten; en niet alleen omdat teen rijmt op been.  

Bij Afrikaanse voetballers weet je het nou eenmaal nooit. Daar kan van alles aan de hand zijn. Die zijn na de Afrika Cup maar zo een tijdje spoorloos. Staan ze twee week lang met een gek masker op hun hoofd boze geesten te verdrijven uit de hut van hun oma. Of anders is er toch zeker een boze generaal die de spelers een paar weken in het gevang zet vanwege een verliespartijtje. Dat soort zaken is er aan de orde van de dag.  

Daarom denk ik dat Zeekoe Cissé het slachtoffer is geworden van een Ivoriaanse familievete. Zeekoe sr. zal wel weer een kip hebben gestolen van de familie in de hut tegenover hen. En nu hebben ze daar al een half jaar lang een voodoopoppetje in een rood-wit shirt liggen die een speld in z’n teen heeft. Zoiets.

10 reacties op “De teen van Cissé”