Een van de meest bedreigde diersoorten ter wereld is de schildpad. Hij heeft moeite mee te komen in de huidige gejaagde samenleving. De schildpad neemt het liefst overal de tijd voor. Wat wil je ook, sommige soorten worden maar zo 200 jaar oud. Er is zelfs een gerucht dat een zogenaamde Aldabra-reuzenschildpad maar liefst de leeftijd van 255 jaar heeft bereikt. Hier is echter geen hard bewijs voor; z’n schild is dus waarschijnlijk niet bewaard gebleven.
Wanneer je zo oud kunt worden, laat je het wel je te haasten voor zoiets lulligs als een trein. Sowieso maken schildpadden al weinig gebruik van het openbaar vervoer trouwens. Gaat hem veel te snel. En dat zegt wat; als zelfs de NS te snel voor je gaat. De schildpad doet het liever rustig aan. Een wandelingetje hier, een winterslaapje daar; zo zingt hij z’n tijd wel uit. Een luizenleventje, maar dan als schildpad.
Dat fijne leven dreigt dus nu mooi – letterlijk en figuurlijk – in de soep te lopen doordat hij bedreigd wordt met uitsterven. Liefst 25 soorten worden ernstig bedreigd. Ik hoef alleen maar namen te noemen als de driestreep waterdoosschildpad, de geelrand landkaartschildpad en de gezaagde areolenlandschildpad en u weet genoeg: daar zijn er niet veel meer van over.
Nu zult u zeggen: ‘Wat maakt het eigenlijk uit als er geen waterdoosschildpad met drie strepen meer is, eentje met twee strepen, of desnoods zonder strepen, voldoet toch ook wel?’ en ‘Wat hebben we aan een gezaagde areolenlandpadschildpad; is een hele niet veel mooier?’ of anders zegt u toch zeker: ‘Wat moeten we nog met een geelgerande landkaartschildpad, past een witte rand niet veel beter in het huidige modebeeld?’
Tsja…., ik denk eigenlijk dat u groot gelijk heeft met dat soort vragen. Er zijn veel te veel soorten schildpadden. Dat leeft de hele tijd ook maar door. 310 soorten zijn er maar liefst! Hoog tijd dat we in deze tijden van crisis eens flink gaan bezuinigen op het aantal schildpaddensoorten. Wie een schild heeft, moet ook maar tegen een stootje kunnen!
Wat dat betreft zijn de roofvogels al heel aardig bezig. Zij laten zich niet tegenhouden door een schildje meer of minder. Vanaf de grond pakken ze zo’n schildpad op met hun snavel en dan laten ze hem van grote hoogte weer vallen om het schild te breken. De Argentijnse methode, zeg maar.
Om het aantal soorten tot ten hoogste 170 te reduceren zal ik de roofvogels een handje gaan helpen. Niets zal me te gek zijn. Een ware terreurcampagne moet het worden. Beesten dagenlang op hun schild laten liggen en kietelen of op hun schild kloppen en dan heel snel wegrennen; ik zal geen enkel middel schuwen. Ik zal me ontpoppen tot een ware schildklier.