Hysterische trainers

Er zijn beroepen waarbij je druk met je armen moet gebaren of hard moet schreeuwen. Dat helpt of is zelfs onvermijdelijk. Een verkeersregelaar moet nou eenmaal met z’n handen duidelijk maken welke kant hij de auto’s op wil hebben. Anders wordt-ie omver gereden. Gebeurt nu soms ook, maar dat is weer een ander verhaal. Een marktkoopman schreeuwt dan weer. Verkoopt-ie meer vis. Logisch.

Er is ook een beroepsgroep die beide zaken verenigt. Dat zijn de voetbaltrainers. Sommigen schreeuwen en gebaren wat af. Negentig minuten lang staan ze langs de lijn een spastische Hitler te acteren. En het helpt niks. Geen speler gaat beter voetballen van zo’n druktemaker langs de lijn.

Zelf had ik vroeger ook zo’n coach. Als linksbuiten kreeg ik één helft lang van alles naar m’n kop geslingerd. Van goed bedoelde aanwijzingen in slecht Nederlands tot scheldpartijen in nog slechter Nederlands. Het deed me niks. Schouders ophalen, en weer doorgaan als-ie was uitgeraasd. Achteraf had ik natuurlijk naar hem toe moeten lopen en hem een aai over z’n bol  geven. Of een speen in z’n mond dauwen. Behandelen als een klein kind in ieder geval.

Want het is heel gek dat dit gedrag van deze volwassen mannen min of meer wordt geaccepteerd. Bij geen enkele andere beroepsgroep zou dat het geval zijn. Ga maar na. Ooit wel eens een slager de hele slagerij bij elkaar zien schreeuwen omdat het meisje dat er zaterdag wat bijverdient een slavink aan de verkeerde kant stond te dekken? Ik dacht het niet. En mocht het eens gebeuren, dan zou iemand uit de rij wachtenden er zeker wat van zeggen.

Gebeurt bij het voetbal niet. En daar staan niet, zoals in de slagerij, tien mensen te kijken naar zo’n schreeuwlelijk. Nee, vaak zijn het er wel 20.000. En niemand bedenkt het even de tribunes af te dalen om types als Dick Advocaat, Harm van Veldhoven of Wiljan Vloet op de schouders te tikken en te zeggen: ‘Hallo, wat ben je nou toch allemaal aan het doen jongen…? Ga toch rustig op je stoeltje zitten; hebben ze er speciaal voor jou neergezet’.

Dat is jammer, maar ook wel weer begrijpelijk. Die trainers hoeken je zo neer. Dat hebben ze gisteren in Engeland bewezen. Daar kregen David Moyes van Everton en Roberto Mancini van Manchester City het met elkaar aan de stok vanwege een bal die de één niet snel genoeg het veld weer in gooide. Een worsteling om de bal in het bezit te krijgen of juist te houden was het gevolg.

Stel je zoiets eens voor bij het slagersgilde; dat er opeens twee slagers met van die leuke witte petjes op hun hoofd een mooie ossenhaas uit elkaar staan te trekken. Die zouden per direct geroyeerd worden als lid van de Vereniging van Keurslagers. Hoe anders zit de voetbalwereld dan in elkaar. Hansworsten als Mancini en Moyes staan waarschijnlijk vandaag alweer op het trainingveld om hun spelers te kleineren via stom geschreeuw.           

4 reacties op “Hysterische trainers”