Hallo, ik ben Sjaak L. Grottenhoofd. Al 46 jaar een onuitstaanbare vent, waarvan ik er nu alweer 20 getrouwd doorbreng met de eveneens onuitstaanbare Rita. Samen hebben we twee kinderen. Gezinus van 12 en Teun van 16. Teun is een meisje. Vroeger noemden we haar Teuntje; nu is ze 98 kilo, dus dat gaat niet meer. Ondanks haar 98 kilo zit ze – god betere het – op korfbal. Gezinus voetbalt, heeft een bril en wordt gepest. Ik ben woonachtig op Kievitsei 38 te Kerkdriel, waar ik tevens werk als gemeenteambtenaar. De hel op aarde.
Zoals u wellicht al merkt erger ik me voortdurend en klaag ik me een weg door het leven heen. Daarom heeft onuitstaanbaar.nl me gevraagd een dagboek bij te houden. Elke zondag zullen mijn ‘belevenissen’ van de afgelopen week gepubliceerd worden op deze website. Ik hoop dat u er plezier aan beleeft, dan dient mijn verder compleet zinloze leven toch nog ergens toe.
Maandag 15 maart
Nog voor ik goed en wel in m’n bureaustoel zat, had Trudy Pasveer zich alweer ontpopt tot een onuitstaanbaar wijf. Ze had bij de koffieautomaat een A4-tje opgehangen met daarop zogenaamde ‘leuke spreuken’, uiteraard in comic sans. Vanaf nu zou ik – terwijl het slootwater dat ze hier koffie noemen langzaam in mijn mok blijft druppelen – tegen teksten als ‘Je bent onbetaalbaar, daarom betalen we je salaris niet meer’ en ‘Leer uit de fouten van anderen, je leeft niet lang genoeg om ze allemaal zelf te maken’ moeten aankijken. Ik heb met een stift maar heel groot ‘Bedankt, Trudy!’ over de spreuken heen geschreven. Anoniem natuurlijk, zo’n lafbek ben ik ook wel weer.
Dinsdag 16 maart
’s Avonds had ik me verheugd op de kraker uit de Champions League, Inter tegen Chelsea. Ik had zelfs Rita naar boven gestuurd om ongestoord naar de wedstrijd te kunnen kijken. Tonnie van Bemmelen zou eerst ook nog komen, maar hij was getroffen door een acute blindedarmontsteking en moest dus per direct geopereerd worden. Sneu voor Tonnie, maar ook zonder hem beloofde het een fijne voetbalavond te worden….Tot godverdomme het beeld op zwart ging; er was een storing bij Ziggo. Niks deed het meer, behalve de lokale omroep RTM (Radio Televisie Maasdriel) dan. Maar daar hebben ze echt de slechtste presentator aller tijden in dienst. Nog slechter dan die zwarte knaap van RTL, …….kom, hoe heet-ie nou ook alweer……..het is die enorme lul…….juist ja: Humberto Tan. Dat was dus niet om aan te zien. Op den duur had Rita ook door dat er een storing was en rook ze haar kans op een vrijpartij. Zo waren Teun en Gezinus immers ook verwekt. Gelukkig kwam diezelfde Gezinus juist op dat moment thuis van voetbaltraining en werd een vrijpartij op het allerlaatste moment voorkomen. Rita had haar sexy jarretels al aangedaan. Ironisch dat het gevolg van de ene vrijpartij de andere juist voorkomt.
Woensdag 17 maart
Trudy Pasveer bleek nogal overstuur te zijn van het ‘Bedankt Trudy!’ dat iemand zo groot op haar papiertje met ‘leuke uitspraken’ had geschreven. Een boze mail was het gevolg. Met teksten als: ‘Neem je eens een leuk initiatief, wordt dat weer op zo’n manier ontvangen. Flauw hoor!’. Daar ben ik het nou helemaal mee eens. Helaas was het ‘Bedankt Trudy!’ niet voorzien van de naam van de schrijver en had die schrijver er ook voor gezorgd dat hij de boodschap in een ander handschrift dan normaal had geschreven. De stift waar het allemaal mee is gebeurd heeft hij met een grote boog in de Maas geflikkerd. We zullen er dus jammer genoeg wel nooit achterkomen wie het leuke initiatief van Trudy zo bruut de kop in heeft gedrukt.
Donderdag 18 maart
Na het werk op ziekenbezoek bij Tonnie van Bemmelen. Die dikzak lag bij binnenkomst gelijk alweer moppen te tappen met de man die bij hem op de kamer lag. Een ouwe bok die iets met z’n nieren had. Bart de Graaff heette die. Geen familie; wel net zo’n irritant klerelijertje. Ik had al snel door dat Tonnie het de zusters behoorlijk lastig maakte. Seksuele toespelingen kun je aan Tonnie wel overlaten. En ik moet toegeven, die jonge zustertjes mochten er inderdaad ook wel wezen. Zo aan het begin van de lente weten ze je het hoofd aardig op hol te brengen met hun korte rokjes. Dit gevoel verdween snel toen ze zo’n gek poepbakje naar Bart de Graaff kwamen brengen. Hij vulde het met gepaste trots. De geur en aanblik van dit bakje deed mij herinneren dat ik alweer naar huis moest; het eten van Rita wachtte.
Vrijdag 19 maart
Vandaag de beterschapskaart getekend die rondging voor Tonnie. Verder was het een rustige dag.
Zaterdag 20 maart
Deze week geen wedstrijd van D.S.C. Kerkdriel D4. We waren vrij. Wanneer we wel een wedstrijd hadden gespeeld, was die ongetwijfeld met 9-2 verloren gegaan. Ik ben natuurlijk leider van dit team om zaterdagmiddagtripjes met Rita te voorkomen. Nu moest ik er dan toch aan geloven. Ze wilde naar de IKEA. De IKEA is voor mij een tocht door de hel waar aan het einde een broodje hotdog op je ligt te wachten. Met heel veel saus. Dat mag je er namelijk zelf opdoen. Die tocht door de hel klopte wel, maar aan het einde lag er geen hotdog te wachten. Die waren op. Een typerend einde van weer een treurige week.