Het is altijd spannend hoe de nieuwe trainer zich bij je cluppie gaat manifesteren, maar toen ik Robert Maaskant tijdens de eerste training van FC Groningen helemaal doorweekt van de regen in een paars trainingspak door een headset zag staan schreeuwen, wist ik dat het goed zat. Nou ja, goed; er zou in ieder geval genoeg gaan gebeuren in de Euroborg.
Hij was door directeur Hans Nijland aangetrokken omdat hij voor branie moest zorgen bij FC Groningen. Maar als er niet gewonnen wordt, zitten Groningers helemaal niet op branie te wachten. Met drie punten in de zak mocht Ron Jans best eens ruzie maken met Van Gaal, een paraplu richting Luis Suarez gooien of zijn middelvinger opsteken naar de scheidsrechter. Zonder drie punten zijn Groningers meer van ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ – dat kon je wel zien toen we een paar jaar geleden voorafgaand aan een wedstrijd tegen Ajax ons eigen stadion in brand staken.
En dat Robert Maaskant niet iedere week met drie punten het stadion zou verlaten, was ook al wel duidelijk toen hij op die eerste training door zijn headset met Rotterdamse tongval de oren van je kop lulde. Zijn spits had immers het gewicht van twee spitsen, maar het doelpuntengemiddelde van de laatste man van FC Grootegast 4 – en die is maar 1 meter 67, dus komt niet mee naar voren bij corners.
Hoeveel branie Maaskant ook zou hebben; FC Groningen beschikte over een middelmatige selectie.
Dat had Maaskant na een tijdje ook door en daarom gooide hij zijn branie met name in de strijd om zijn eigen spelers te beledigen. Linksback Emil Johansson kon ‘nog geen kut dekken’ en het eerder gememoreerde spitsenduo dat maar uit één persoon bestond, was ‘zo’n ouderwets dikke Surinamer’.
Maaskant bezegelde zijn lot toen hij Groninger cultheld Henk de Haan de les las. Die had volgens Maaskant Groningen honderd jaar teruggeworpen met zijn getrompetter en gepop-pom-pom in De Wereld Draait Door. Geen contractverlenging voor Maaskant. In een laatste interview met het Dagblad van het Noorden vertelt hij aanstaande vrijdag op de volgende manier afscheid te gaan nemen van zijn spelers: ‘Iedereen krijgt van mij een warme hand, een dikke knuffel en tot sinas.’ Ook branie, waarschijnlijk.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.