Zojuist zag ik op RTV Noord de persconferentie waarop het faillissement van SC Veendam bekend werd gemaakt. Ironisch genoeg maakte juist die persconferentie pijnlijk duidelijk wat we in de toekomst zullen gaan missen.
Drie mannen voor wie P.C. Hooft nog gewoon een dichter is, zaten in hun dagelijkse kloffie achter een iets te kleine tafel voor drie mensen, die onhandig was opgesteld in wat vermoedelijk de businessruimte van de noodlijdende club was. De middelste van de drie mannen, de bewindvoerder, sprak het verlossende woord. Hij wilde het niet zeggen, maar het moest: failliet.
Slik.
Naast hem zat interim-directeur Piet Scholtens te kniezen. Hij hield een A4’tje voor zich dat uit een ringband leek gescheurd en las met een onvervalste Oost-Groningse tongval voor. In een betoog waar eigenlijk geen touw aan vast was te knopen, nam hij de clubgeschiedenis door met z’n toehoorders. Het was goed gegaan en toen weer slecht en toen weer goed en uiteindelijk zo slecht dat hij hier nu een In Memoriam zat voor te lezen. Hij werd onderbroken door gestommel.
Een accordeon?
Ja, er stond opeens een man in een geelzwart trainingspak accordeon te spelen in die businessruimte. Een handjevol supporters zong mee: ‘Aan de Lááááángéééééleegte, aan de Lááááángéééééleegte…’. Twee moekes met een Veendam-sjaal om hielden het niet droog.
Na het accordeonintermezzo vervolgde Piet Scholtens zijn betoog. Hij beloofde het verder kort te houden. En inderdaad, hij sprak nog slechts een paar zinnen uit. Bij de allerlaatste lettergreep brak hij. Snikkend en met trillende handen stak Piet Scholtens het papiertje weer in z’n iets te grote jasje. Het was afgelopen met het betaald voetbal in Veendam. Maar SC Veendam nam afscheid in stijl. Het was de meest ontroerende persconferentie die ik ooit zag.
Ik ga je missen, SC Veendam. Maar eerlijk gezegd had ik die persconferentie ook niet willen missen.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.