De hoofdauteur – en in de praktijk enige auteur – van dit zeer invloedrijke weblog is tevens, samen met kompaan Thijs de Jong, de drijvende kracht achter het misschien nog wel invloedrijkere Twitter-account @Blof_teksten. Donderdag was dit account in het ‘nieuws’, vanwege een interview met EenVandaag dat niet doorging, omdat de heren van Bløf niet over hun teksten wilden praten.
Vanwege al die commotie – Giel Beelen belde me zelfs uit bed – nog één keer (een deel van) het stuk dat mede ten grondslag lag aan het Twitter-account. Want laat ons niet vergeten: Bløf doet maar wat.
” Bløf is…, tja hoe moet ik dat nou een beetje duidelijk en begrijpelijk opschrijven…, de stroopwafel in de vissenkom van mijn leven. Het zeewier dat zuchtend in de deining van de zwoele Zeeuwse golven een eind maakt aan een zinderende zomerdag. Maar ook de frietkraam in de wind van mijn verlangen.
En natuurlijk het angstzweet onder het laken van de wanhoop. De banaan van mijn bestaan. Het doucheputje verstopt door jouw haren van liefde in een draaikolk van emoties. Een dakpan op een rieten hutje. Mijn gejatte schoenen onder de vliegtuigstoel van miljoenen bijbedoelingen. En dat is nogal wat.
Maar daar houdt het niet op; ze zijn ook de beer op de Siberische toendra in mijn hoofd, die verdrinkt in de eindeloze gedachten over baarden en snorren op een bedje van rucola. De leegte die vol is. En het volle gevoel van leegte. Typisch Bløf. Net als een asfaltwals op een doodlopende weg aan een oneindige horizon. Of, als je dat liever hebt, de waterlijn zonder afscheidswals van een hart dat schreeuwend zweeg.
Daarnaast voel ik in het diepste van mijn zijn dat ze een sinaasappel aan een Spaanse boom vol knoesten zijn. De takken bruin van heimwee; het blad groen als de pesto van jouw gevoel. Uiteraard zijn ze niet alleen een boom vol knoesten, maar ook een parasol in de asregen van een vulkaan met verlatingsangst. En wat te denken van de bliksemschicht in de ochtendmist, ontluikend achter een blik tomatensoep.
Een perzik onder een zonnebank. Een aardbei aan de sterrenhemel van de langste nacht, een konijn in een tunnel zonder licht, het perpetuum mobile van de stilstand, de citroen in je anus, een vliegende schotel zonder kopje, een fluit zonder geluid, de geranium op je doodskist, het lepeltje in de thee van de onrechtvaardigheid…
Bløf is het allemaal.
Maar misschien verwoord ik het nog wel het beste door te stellen dat Bløf de aanzwellende bloedprop in de verstopte aders van mijn taalgevoel is. Of, om het wat concreter te maken: Bløf is een kutband!”
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.