Vorige week las ik op de website van de Leeuwarder Courant over een man die in de overdekte speeltuin Monkeytown (?) te Leeuwarden een door hem bestelde frikandel teruggooide in het frituurvet. Hij vond de snack van onvoldoende kwaliteit. De krant berichtte er vrij droogjes over. Geen spoortje van bewondering voor de snackgooier. Niet eens een uitroepteken. Alsof het allemaal maar niets is, zo’n snack teruggooien in het frituurvet.
Ik weet inmiddels dat het anders zit. Een snack teruggooien, daar komt een hoop bij kijken. Gisteren heb ik het geprobeerd bij de snackbar om de hoek, en het liep uit op een faliekante mislukking. Zo eentje uit de categorie ‘Patty Brard springt van een duikplank’. Ook ik bracht het er niet heelhuids vanaf.
In plaats van een frikandel koos ik voor een eierbal. Ik bestelde de eierbal en zei dat ik ‘m mee wilde nemen. Mijn eerste fout. Toen de bal eenmaal uit het frituurvet kwam, en ik al een beetje begon te stampvoeten om kenbaar te maken dat ik de eierbal van onvoldoende kwaliteit vond, deed de Chinese snackbareigenaar hem in een papieren zakje. Daar stond ik dan, stampvoetend met een papieren zakje te klooien.
Mijn tweede en belangrijkste fout maakte ik toen de eierbal na een tijdje klooien met het zakje in de palm van mijn hand rustte. Ik wilde er een te grote show van maken. Ik besloot de eierbal, net zoals een kogelstoter met zijn kogel doet, in mijn nek te leggen en hem na een paar rondjes gedraaid te hebben met een flinke schreeuw weg te gooien. Plof. Daar lag de eierbal op de grond naast de verbaasd kijkende Chinees. Door mijn uitsloverige gedrag had ik het frituur gemist.
De Chinees en ik keken elkaar aan. Hij schudde z’n hoofd en ik rende naar buiten. Ik wreef over de brandwond in mijn nek en dacht aan de Leeuwardense snackgooier. Hij had gewoon z’n frikandel gewoon heel zakelijk teruggegooid in het frituurvet. Klasse!
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar!
