Dieren zijn leuk, lief, stom en/of eng. Alle reden om erover te schrijven dus. Vanaf heden iedere zaterdag een al dan niet op de waarheid berust stukje waarin dieren de hoofdrol spelen. Deze keer over de misdaadgolf in schapenland.
De afgelopen weken zijn er honderden schapen gestolen uit weilanden in Gelderland en Brabant, soms hele kuddes tegelijk. De veedieven zijn nu zelfs de grens overgestoken en stelen ook Duitse schapen. Rudi Völler staat nog veilig in de wei. Gelukkig maar.
Maar dat van die schapen is ook niet best. Het viel de laatste tijd natuurlijk al wel op dat, wanneer je ’s avonds per abuis een donker steegje in liep, er een junk met een schaap stond. ‘Pssssst, schaapje kopen?’ Daar ging ik als rechtschapen burger uiteraard niet op in. Ik liep snel verder, haalde nog even een broodje kebab en dook onder de klamme lappen.
Steeds vaker viel ik dan niet direct in slaap, maar bleven de gestolen schapen toch door m’n hoofd spoken. Ik merkte dat ik aandrang voelde om ook een schaap te stelen. Ik had er slapeloze nachten van. Aan schaapjes denken en niet kunnen slapen; de ironie ontging ook mij niet als ik ’s ochtends gebroken weer opstond.
Afgelopen donderdag kon ik me er niet meer tegen verzetten. Het werd me te veel. Ik stapte in het holst van de nacht uit bed, trok een lekker warme wollen trui over het hoofd en stapte op de fiets, met maar één gedachte in m’n hoofd: een schaap stelen.
Een paar kilometer later stond ik in een weiland net buiten de stad. Ik deed de zaklamp op mijn mobiele telefoon aan en werd aangekeken door zeventien schapenogen – één schaap miste door een onfortuinlijk ongeluk, waar ook de snavel van een haan bij betrokken was, een oog.
Dat schaap viel af; als ik een schaap steel, dan is het niet een schaap met één oog. Maar alle andere acht schapen maakten een even grote kans om door mij gestolen te worden. Ze keken me allemaal even schaapachtig aan, met hun twee schapenogen. Op goed geluk pikte ik uiteindelijk het derde schaap van rechts ertussen uit. Hij stribbelde maar een beetje tegen toen ik hem onder mijn snelbinders bond.
Met het schaap achterop mijn fiets reed ik weer naar huis. Eenmaal thuis zette ik het schaap op het balkon en gaf hem de naam Frederik, wat achteraf bekeken een hele slechte naam is voor een schaap. En ik heb eerlijk gezegd ook geen idee wat ik nu met ‘m moet beginnen. Lig ik daar weer wakker van. Het is ook altijd wat.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar!
