Strafschoppenserie (en de Goddelijke sjokker)

Wat was het mooi. Hij sjokte naar de strafschopstip zoals hij al 120 minuten lang schitterend over het veld had gesjokt. Hij legde de bal neer. De bal lag in één keer stil, precies zoals hij het wilde. De bal doet altijd precies wat Andrea Pirlo wil. Hij sjokte een paar meter naar achteren en daarna weer dezelfde paar meter naar voren. Joe Hart stond ondertussen gek te doen in zijn doel. Pirlo zag het en stiftte. Raak.

De show ging door. Andrea Pirlo liep terug naar zijn ploeggenoten alsof hij net bij de dorpsslager een paar ons rauwe ham voor de saltimbocca had gehaald, z’n haar als altijd sierlijk meedeinend op het ritme van zijn gesjok. Vervang linksboven in beeld het logo van de NOS door dat van André(a)lon en je hebt de perfecte shampooreclame. Goddelijke sjokker met dansend haar, zo zou Andrea heten als hij niet in Flero was geboren, maar in een wigwam op de prairies van de Great Plains.

In de herhaling zagen wij stervelingen inmiddels hoe de vijfde, of misschien zelfs wel de zesde official op de achterlijn gebukt toekeek naar het kunststukje van Andrea Pirlo. Hij voelde zich nog lulliger dan normaal. Joe Hart lag met z’n benen wijd op z’n gat. Ook hij kon alleen maar toekijken hoe de bal tergend langzaam het net aaide. Daag Hart, zoals commentator Jeroen Grueter het treffend verwoordde.

Nog onder de indruk van hetgeen zo-even was gebeurd, schoot daarna de ene Ashley op de lat en de andere op de handschoenen van Gianluigi Buffon, terwijl Antonio Nocerino en Allessandro Diamanti hun strafschop wel benutten. Italië, on-Italiaans frivool, was door, en Engeland, on-Engels berekenend, moest naar huis. En, veel belangrijker: nog eens minimaal negentig minuten Andrea Pirlo. Perfect, eigenlijk.

Toch kleeft er altijd iets onbevredigends aan zo’n strafschoppenserie. Zelfs als Andrea Pirlo er de hoofdrolspeler in is. In dit geval het idee dat Engeland ook had kunnen winnen, en dat ze daar zelf eigenlijk ook al vanaf de eerste minuut aan dachten. Aanvallen hoefde niet per se, ze hadden immers altijd de strafschoppen nog. De oplossing voor deze kwestie is even simpel als briljant: doorspelen tot er iemand scoort. Het liefste Andrea Pirlo natuurlijk.

Volg ons Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.

Stiftje: 

httpvh://www.youtube.com/watch?v=yuxMFW1DbsM