Recensiekoning.nl is een alleraardigste website met leuke infographics (daarvoor krijgen ze alvast een welverdiende Timofeeff) die naar eigen zeggen alles recenseert, dus ook voetbal op de radio. Iedereen die de ontknoping van de eredivisie in 2007 bij Langs de Lijn heeft gevolgd, weet dat er niet veel mooiers bestaat dan voetbal op de radio. Recensiekoning Gustav denkt daar anders over en geeft het slechts één ster (wat een ouderwetse manier van beoordelen, dat kan toch ook met Timofeeffen en strafhumberto’s?!). Een schande. Daarom onderstaand weer eens een recensie van een recensie.
Gustav begint zijn recensie over voetbal op de radio met een alinea die als conclusie heeft dat hij zich beter vermaakt zou hebben wanneer hij, in plaats van naar Langs de Lijn te hebben geluisterd, een rauwe schapendarm had opgegeten. Een boude stelling, dat kan ik weten als drievoudig winnaar van het open NK rauwe schapendarmen eten, dat ieder jaar gehouden wordt in dorpshuis De Stobbe te Darp. Die dingen zijn niet weg te krijgen. Je merkt aan zo’n achteloos zinnetje dat Gustav nog nooit echt rauwe schapendarm heeft gegeten. Laat staan 17 achter elkaar (mijn record).
De recensie vervolgt met het waarom van het zogenaamd rauwe schapendarm eten verkiezen boven voetbal op de radio. Daaruit blijkt dat Gustav er niks van begrijpt. Hij schrijft: ‘Je hebt geen idee waar de bal precies is, je weet niet hoeveel verdedigers een aanvaller nog moet passeren, het is onduidelijk waarop het enthousiasme van de commentator is gebaseerd.’ Ja Gustav, dat maakt het nu juist zo mooi, al die onzekerheid! Het ene moment grapt de druk babbelende commentator nog met studiopresentator Tom van ‘t Hek over het slappe bakkie koffie dat voor z’n neus staat, en dan, opeens, hoor je gejuich. Doelpunt.
Nog mooier is het wanneer een liedje – het liefst eentje van Bløf – wordt onderbroken voor een treffer. Welke stem hoor je? Bij welke wedstrijd zat-ie ook alweer? Bij jouw favoriete club? Ja! Ze staan voor! Juichend, inmiddels op de vluchtstrook of als spookrijder, rij je verder. Lang leve Langs de Lijn! Nogmaals, iets mooiers bestaat er bijna niet.
Wie dat niet doorheeft, verdient een hoop strafhumberto’s. Acht om precies te zijn. Vanwege de eerder gegeven Timofeeff, en nog een extra Timofeeff omdat de waardeloze Langs de Lijn-verslaggever Henk Kok in de laatste alinea op subtiele wijze onderuit de zak krijgt, komt de balans daarmee op acht strafhumberto’s en twee Timofeeffen, hieronder weergegeven in een infographic waar de heren en dame van Recensiekoning nog een puntje aan kunnen zuigen.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.