Bange Bertje

Je kon het maandagavond aan z’n ogen zien: laat ze maar lullen, de heren van VI TV, ik stel straks mooi Wilfred Bouma op als linksback. Ze kunnen me nog meer vertellen met hun Urby Emanuelson. Die jongen kan helemaal niet verdedigen. Stiekem houdt Bert helemaal niet van dat gekke Nederlandse aanvallende voetbal. Was hij maar een Duitser. Al gaat dat tegenwoordig ook niet meer op.

Bert is bang voor zoiets onbelangrijks als tegendoelpunten. Daarom zal straks, tijdens het EK, Nigel de Jong ook weer opduiken in een Oranjeshirt met nummer 8 erop, hakkend en zagend voor z’n eigen zestien, terwijl Rafael van der Vaart zich op de bank zit te verbijten – of harde winden laat (zoals Rafael dat kan op een bank) om bange Bertje toch nog op andere gedachten te brengen.

Het zal niet helpen. Bert zit liever in de walmen van een ruftende Van der Vaart dan dat hij zijn verdedigende zekerheden loslaat. Even leek hij er wel voor te gaan, met Van der Vaart op de plek naast Mark van Bommel, maar als straks in Kharkiv, wanneer het er echt om gaat, Nigel de Jong niet Özil in de weg loopt, mag iemand mij met een karatetrap ‘door de midden klieven’, zoals René van der Gijp dat zou zeggen. Bert durft het niet zonder Nigel, als puntje bij paaltje komt.

Van der Gijp wel. Hij had maandagavond helemaal gelijk toen hij alles wat voetbaltrainers aan onzin bedenken, relativeerde door te zeggen dat de supervijf van Oranje (Van Persie, Van der Vaart, Sneijder, Robben en Huntelaar) maar eens met elkaar om de tafel moesten gaan zitten. Wanneer zij het eens worden over wie waar staat, dan staat niets een Europese titel in de weg. En als het niet lukt op die manier, maakt het ook niet uit. Winnen is zo belangrijk niet. Ja, wel voor inferieure volkeren als Duitsers en Engelsen. Portugezen. Maar voor ons Nederlanders toch niet? Wij doen het toch niet voor zo’n kitscherig ding als een beker?

Wij doen het voor een complimentje van Gary Lineker van de BBC, of voor het verbaasd uitgebrachte Franse commentaar vlak na de rust van Nederland-Frankrijk tijdens Euro 2008, toen Van Basten de van blessureleed terugkerende Robben en Van Persie inbracht – ‘ze gaan van offensief naar ultra-offensief!’

Tenminste, zo was het altijd. Ik denk er nog steeds zo over, maar helaas krijg ik de indruk dat steeds meer van jullie genoegen nemen met zo weinig mogelijk tegendoelpunten in plaats van fraai spel, en als het zo uitkomt een treffer hier en daar.

Bange Bertje representeert onze nieuwe volksaard. Op lange termijn zal die ons veel slechts brengen. We verworden met het betonvoetbal tot een soort Oekraïne, maar dan met minder inwoners en dus nog minder deelnames op eindtoernooien dan zij. Op korte termijn zal ik straks in de kroeg de enige zijn die hartgrondig vloekt als Dirk Kuijt weer negentig minuten als een blind paard heen weer mag rennen tegen Denemarken.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.         

10 reacties op “Bange Bertje”