Omdat Nederland boven alles toch een heel gezellig hobbyland is, zal ik u, de lezer van dit zeer belangrijke weblog, van tijd tot tijd kennis laten maken met een niet minder belangrijke hobby. Deze keer metaal detecteren.
‘Op een verlaten akker loopt iemand met een metaaldetector. Geduldig zwaait hij de schotel over de grond, wachtend op een geluidje. Plots stopt hij. Blijkbaar ligt er iets want hij graaft een gaatje en zoekt met zijn hand door de losse grond. Hij haalt er een voorwerpje uit, wrijft het schoon en stopt het zorgvuldig weg in een kokertje.’
Het zouden wat mij betreft de eerste zinnen kunnen zijn van een prijswinnende roman. Ik zie het voor me. De verlaten akker, de zwaaiende schotel van de metaaldetector, een gravende man, het voorwerpje, het kokertje, de doek waarmee de man wrijft. Alles. Zelfs het geluidje zie ik voor me.
Het voorwerpje dat de man zorgvuldig in het kokertje wegstopt is een bom uit de Tweede Wereldoorlog. Hoe komt die bom daar? Dat is het leidmotief van de prijswinnende roman, want oorlogsromans winnen altijd de prijzen. Later wordt het prijswinnende boek verfilmd en speelt een naakte Carice van Houten de man die geduldig zwaait met zijn metaaldetector. Misschien wint ze wel een Oscar voor haar rol als geduldig met zijn schotel zwaaiende man!
Ik loop wat te hard van stapel. De zinnen over de verlaten akker en de geduldig met zijn schotel zwaaiende man staan niet in een prijswinnende roman, maar op de website detectoramateur.nl. Dat is de website van De Detector Amateur, een vereniging voor metaaldetectie en amateurarcheologie. Onder die eerste prozaïsche zinnen over de verlaten akker en de man met zijn metaaldetector wordt uit de doeken gedaan wat mensen die metaal detecteren beweegt.
Het schijnen er wel een paar duizend te zijn. En er worden zoekdagen georganiseerd, waarbij zo’n 175 tot 250 zoekers gezamenlijk naar metaal zoeken dat er nog op wacht gedetecteerd te worden. Na afloop is er mogelijkheid om elkaars metaaldetector te bekijken. En elkaars vondsten natuurlijk.
Wat zijn dat dan voor vondsten, en waar wordt gevonden, hoor ik u een beetje denken. Daar heeft Wikipedia een vrij uitgebreid antwoord op. Op het strand vindt men vooral ‘ringen, kettingen en kleingeld’. Mensen die slagvelden van oorlogen afspeuren vinden ‘geweren, munitie en ander spul’. Dan zijn er ook nog de schatzoekers, mensen die naar een schat zoeken, maar die uiteraard nooit vinden. Daarnaast speuren detectoramateurs vuilnisbelten af. De grootste groep zoekers speurt echter op akkers naar metaal. Daar vindt men dan van alles, zoals muntjes, knopen, messen en vingerhoedjes. Jawel, vingerhoedjes.
‘Het vingerhoedje’, een prima titel voor een roman. Of-ie prijzen gaat winnen is de vraag, maar anders kan de auteur altijd nog een verlaten akker afspeuren. Misschien ligt er wel een mooie metalen literaire prijs onder de grond.
Volg ons Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.