Brieven aan BN’ers – Beste Gargamel,…

Wat heb ik een hoop vragen aan je. Allereerst: is Gargamel je voor- of achternaam? En als het je voornaam is, wat is dan je achternaam? En vice versa. Heb je ook een tweede naam? Hoe oud ben je? Nou, goed, ik wil eigenlijk gewoon alles weten over je personalia, Gargie – zo noem ik je for the time being maar even. Nog iets: wat is Gargamel voor gekke naam. Ben je soms een halfbroer van Chocomel?

Maar daarmee zijn we er nog lang niet, gekke tovenaar. Want dat ben jij, Gargie, een tovenaar. Waarom heb je dan eigenlijk geen baard? Alle tovenaars die een beetje serieus genomen willen worden, hebben een baard. Jij niet. Jij hebt een rare zwarte jurk aan. En je draagt rode pantoffels. Zo vang je die smurfen natuurlijk nooit! Je loopt ontzettend voor lul, Gargie! Je bent een schande voor het tovenaarsgilde.

Niet alleen vanwege je kleding – waar koop je die rommel eigenlijk? Nee, vooral omdat je al meer dan vijftig jaar jaagt op blauwe onderkruipsels. En je krijgt ze nooit te pakken. Toegegeven, ze kunnen door een waterkraan, maar jij bent potverdomme een tovenaar, Gargie! Kom op zeg…

Het is denk ik veelzeggend dat je door dezelfde acteur wordt ingesproken die ook de rol van de Baron in Bassie & Adriaan voor z’n rekening nam. De Baron kreeg, net als jij, zijn vijanden ook nooit te pakken. En dat waren een dikke clown en een stramme acrobaat. Jullie zijn waardeloze slechteriken!

Het is trouwens niet helemaal waar dat je de smurfen nooit te pakken krijgt. Eigenlijk krijg je er elke aflevering wel een paar te pakken. Dan stop je ze in een ketel. Een ketel, Gargie! Wat voor obsessie hebben stripfiguren toch met ketels? Die dikzak uit Gallië flikkerde erin toen hij jong was en jij wil er altijd smurfen in koken.

Ik vind dat een hele amateuristische aanpak, Gargie, dat mag je best weten. Waarom pak je het niet wat grootser aan? Laat een snorretje staan – het is geen baard, maar toch – en smurf een speech in elkaar waarin je die ellendige smurfen de schuld van alles smurft. De crisis, de matige ijsgroei bij Balk, de honger in Afrika, Vader Abraham. Vooral Vader Abraham.

Pluk ze vervolgens uit hun lieve paddenstoelenhuisjes, zet ze op de trein naar weet ik veel waar en roei ze systematisch uit. Ja, Gargie, dat is nog eens wat anders dan een ketel hè? Nou, de keus is aan jou. Of de boeken ingaan als de talentloze tovenaar met z’n ketel, zwarte jurk en pantoffels; of als de meedogenloze magiër die de smurfen uitsmurfte. Ik zie het wel op Kindernet.

Vriendelijke groeten,

Zwoebe Zwoebstra

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.