Het zal best zwaar zijn geweest voor de schaatsers, die Elfstedentocht van 1963. Maar de film die regisseur Steven de Jong erover heeft gemaakt is pas echt een hel. Woensdagavond werd hij uitgezonden op Nederland 1. De aanleiding was dat er, ondanks de hype, waarschijnlijk toch weer geen Elfstedentocht georganiseerd zal worden deze vorstperiode. Nederland lijdt niet aan Elfstedenkoorts, maar aan een hardnekkige vorm van hypekoorts.
Vanwege die hypekoorts kon ik dus met mijn berevel omgeslagen – het was immers wel -5 graden Celsius! – naar die kutfilm van De Jong kijken. Het begin miste ik, maar het eerste beeld dat ik zag beloofde veel, qua cinematografische dieptepunten dan. Ik zag Chris Zegers tegen de wind in harken met een skibril op z’n muts. U weet wel, het type skibril dat iedereen in1963 inde koffer had wanneer men met de bewinterbande SUV en TomTom aan boord richting Oostenrijk tufte.
Het was niet alleen de skibril die mij deed fronsen. Het was ook de casting. Als iemand niet geloofwaardig is als hel(d) van ’63, dan is het wel Chris Zegers. Chris Zegers is geloofwaardig onder een palmboom, maar niet in de sneeuw. Als schaatser. Ik zag hem toch steeds guitig lachend een camera inkijken om vervolgens een Fries kroegje binnen te klunen en een kopje koffie met de ‘locals’ te drinken. Huhuhuhuhuh.
Dan het verhaal. Daar begreep ik niet veel van, maar dat zou kunnen komen doordat ik het begin van de film gemist heb. Men begint een film over het algemeen niet voor niets met een begin. Nu kreeg ik de indruk dat het Nederlandse leger een atoomoorlog moest zien te voorkomen door een heldhaftig groepje van vier schaatsers hun felbegeerde kruisje niet te laten halen. Tussendoor kondigde een door Jan Douwe Kroeske gespeelde weerman een weeralarm aan. Nog zo’n begrip dat in 1963 zeer gangbaar was.
Er ontstonden ook liefdes, de mensen in het groepje kregen soms ruzie, en ze leken het even niet te halen.
Net op het moment dat ik dacht dat het niet veel slechter meer kon worden, haalde Chris Zegers nog het hoofd van een sneeuwpop (inclusief wortelneus) en gooide het richting een soldaat. Even later hallucineerde hij dat hij z’n schaatsmaat opat. Ik overwoog voor het eerst dat de hele film een parodie was. Waarop weet ik nog niet.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.