Zo’n zeven jaar geleden zag ik Ron Vlaar debuteren voor AZ. Hij was een slungel met pukkeltjes. Een jongetje nog, eigenlijk. Ron was net twintig geworden en gebruikte geen gel. Een jaar later was hij nog steeds een jongetje, maar kreeg hij toch ruzie met Louis van Gaal. Ron verkaste naar Feyenoord. Daar raakte hij gebleseerd, geblesseerd en nog meer geblesseerd.
Het ging, kortom, niet heel erg goed met de carrière van Ron Vlaar. Hij moest ingrijpen, en dat deed Ron. Ron deed een ‘Jaap Stammetje’. Een ‘Jaap Stammetje’ doen is een gedaanteverwisseling waar menig Transformer zijn petje diep voor af zou nemen. Waar Optimus Prime en zijn vrienden van auto naar robot kunnen veranderen, daar verandert iemand die een Jaap Stammetje doet van een sukkeltje in een hele stoere man.
Jaap Stam was uiteraard de eerste die een ‘Jaap Stammetje’ deed. Op een goede dag keek hij in de spiegel, zag zijn inhammen en dacht: nu is het afgelopen. Wat hij op z’n hoofd eraf scheerde, liet hij staan op z’n kin, hij ging 24 uur per dag boos kijken, en bezocht wat vaker een sportschool. Jaap Stam was van een gereformeerde Kampense huisvader verworden tot het symbool van onverzettelijkheid. Voor wie het wilde geloven, althans.
Ron had geen inhammen, maar deed hetzelfde trucje, inclusief baardje. Wederom moet je er wel in kunnen geloven. Ik weet niet of ik dat doe. Maar gelukkig wil Wikipedia me helpen. Volgens de digitale encyclopedie heeft Vlaar twee bijnamen: ‘Ron Beton’ en ‘Ron Kanon’. Ik heb het nog nooit iemand horen zeggen en vermoed dat Ron zelf achter z’n laptop is gekropen. Stoer klinken ze wel. Ze passen bij z’n huidige uiterlijk. Ik weet zeker dat de jonge Ron Vlaar van AZ bij het zien van de huidige Ron Vlaar aan zijn moeder had gevraagd: ‘mama, wie is die enge meneer in dat Feyenoord-shirt?’
‘Dat is Ron Vlaar die transformertje speelt’, zou z’n moeder zeggen. Of: ‘Dat is Ron Vlaar die een hele stoere man is geworden.’ Dat weet ik dus niet. Ik vrees het eerste.
Hoe het ook zij, afgelopen zondag na het gewonnen duel tegen Ajax kende de gedaanteverwisseling van Ron Vlaar zijn (voorlopige) climax. Ron pakte een microfoon en imiteerde ten overstaan van de harde kern van Feyenoord een briesend nijlpaard die iets te veel speeches van Hitler heeft gezien. Een ‘Van Gaaltje’.
Inderdaad, de man met wie het jongetje Ron Vlaar ooit ruzie kreeg. Straks nog een gedicht van Ron en er zijn weer allerlei cirkels rond.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.