De zakken van mijn broek vanuit binnenkantbroek bekeken

Onlangs heb ik, zoals clown Bassie dat met zijn ogen doet, eens goed naar de binnenkant van mijn broek gekeken. Het was alsof ik in een museum voor moderne kunst was. Niet vanwege de andere kant van de blauwe spijkerstof die mijn broek van buiten het uiterlijk van een authentieke ‘jeans’ geeft. Dat zag er normaal uit. Gewoon, een wat lichtere kleur dan het donkere buitenblauw.

Het lag aan de zakken. Daar had iemand heel erg zijn of haar best op gedaan. Het begon er al mee dat ze van elkaar verschilden. Op de linkerbinnenkantzak zag ik een schitterend ruitjespatroon van allerlei tinten blauw. Piet Mondriaan meets Delfts Blaauw. De aanblik van de rechterbinnenkantzak gaf zo mogelijk een nog fraaiere aanblik. Magisch realisme dat flirt met surrealisme, zo kan ik het patroon van enigszins op druppels en bloemetjes gelijkende vormen aan de binnenkant van mijn rechterzak denk ik het beste omschrijven.

In ieder geval heeft de broekzakkunstenaar zich kosten noch moeite gespaard. Er is over nagedacht. Doe ik de ruitjes aan de binnenkant van de linkerzak of toch aan de binnenkant van de rechterzak? Hoeveel druppelachtige vormen teken ik precies in het ontwerp voor de rechterbinnenkantzak?  En is het erg als de vorm waar de druppels omheen staan op de inktvis uit Spongebob lijkt? Je hoort hem of haar dat soort afwegingen maken.

Uiteindelijk mag het resultaat er zijn. Jammer dat geen hond het ziet.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.