Sjaak L. Grottenhoofd hield bijna twee jaar lang een dagboek bij voor dit zeer invloedrijke weblog. De geschiedenis leert ons echter dat het niet altijd goed afloopt met mensen die een dagboek bijhouden. Daarom is Sjaak er mee gestopt. Omdat we Sjaak wel graag wilden behouden voor dit per zin invloedrijker wordende weblog, moppert hij nu ieder weekend 200 woorden over iets alledaags. Deze keer de adamsappel.
Wat ik dus een stom ding vind, is de adamsappel. Eerst zie je hem niet, en als je dan een jaartje of veertien bent, begint het ding opeens te groeien als kool. Loop je de rest van je leven met een knobbel van formaat in je keel rond. Een brok, zo u wilt, maar emotioneel word ik er niet van.
En wat heb je eraan, zo’n adamsappel? Niks. Tjhioef fasjfaddfsdf hdafaiuuhsa hhfsoashsfadj jdfshasfsjao. De zin hiervoor is bijvoorbeeld getypt door met mijn adamsappel de letters op het toetsenbord in te drukken. Dat lijkt dus nergens op. Terwijl ik dit weer met mijn kin typ. Dat gaat prima. Hartstikke nuttig zo’n kin.
De vrouwtjes hebben niet zo’n enorme, onhandige adamsappel. Sommigen vinden het echter wel een geil ding. Ik heb recent nog een vrouwtje opgeduikeld in de Tilburgse discotheek ‘Het Schele Juffertje’ die een adamsappelfetisj bleek te hebben. Eenmaal in mijn liefdesnest heeft ze er twee uur achter elkaar aan gelikt. Gillend zoals alleen vrouwen dat kunnen, vanwege hun niet volgroeide adamsappel, kwam ze klaar.
Dus dit weekend blijf ik weer lekker op de bank liggen. En als er een 26-jarige journaliste van de NRC langskomt die aan mijn adamsappel wil likken, dan mag dat.