Er kan geen hartaanval voorbijgaan of degene die hem onderging heeft het over een olifant op z’n borstkas. Zo schijnt het te voelen. Zelf heb ik nooit mogen ervaren hoe het voelt om een hartaanval te hebben, maar het lijkt me allemaal zwaar overdreven. Olifanten kunnen wel vijf ton wegen. Dat is 5000 kilo! Als iets met zo’n gewicht op je borstkas staat, en nog een beetje stampt ook, ben je in één klap dood, terwijl je een hartaanval in 753.728 van de 1.487.168 gevallen overleeft.
Geen olifant dus. Stukje klaar, zou je denken.
Helaas komt u er niet zo gemakkelijk vanaf; u moet doorlezen! En ik doorschrijven. Ik ga namelijk op zoek naar alternatieven voor de olifant. Met welk dier op de borstkas laat een hartaanval zich dan wel vergelijken? Omdat ik wil dat dit een stukje van ongeveer 317 woorden wordt, ga ik eerst een paar dieren opnoemen die niet in aanmerking komen: het lieveheersbeestje, de papegaai, de hamster, de sprinkhaan, de gewone haan en de kakkerlak. Allemaal te licht. Een lieveheersbeestje op je borst, dat voelt zelfs fijn. Het kriebelt een beetje.
Er zijn ook dieren die in het kader van de vraag: Met welk dier op de borstkas laat een hartaanval zich dan wel vergelijken?, net als de olifant, afvallen omdat ze te zwaar zijn (gek hè?). Voorbeelden daarvan zijn: de leeuw, de gnoe, de walvis en de dinosaurus. Bij die laatste komt er ook nog eens bij dat hij uitgestorven is.
Genoeg flauwekul; u wilt nu weten met welk dier op de borstkas een hartaanval zich dan wel laat vergelijken. Dat merk ik aan alles. Het antwoord is: een volwassen zeehond. Eigenlijk wist ik dat meteen toen ik mezelf de vraag stelde. Pas nu besef ik waarom: omdat de beschermvrouw van alle zeehonden ter wereld Lenie ’t Hart heet. Zo.
Denkt u aan mij wanneer u een hartaanval heeft?
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.