Vorig jaar al werd dit aangrijpende kerstverhaal in twee delen, op Eerste en Tweede Kerstdag gepubliceerd op dit zeer invloedrijke weblog. Omdat nog steeds niet iedereen het verhaal kent van Gerrit van Nazareth, de wat ondergesneeuwde tweelingbroer van Jezus Christus van Nazareth, hierbij nogmaals het hele verhaal in één keer. Print het en lees het onder de kerstboom voor aan uw familie. Pas op: niet geschikt voor tere zieltjes. Soms is de waarheid hard!
De tweelingbroer van Jezus, Gerrit van Nazareth, kwam twaalf minuten na Jezus op aard. Niet geheel verrassend gebruikte ook hij de kut van Maria om zich een weg naar buiten te banen. Zo gaat dat met tweelingbroers. Daarna nam hun leven een radicaal andere wending. Daar waar Jezus miljarden mensen inspireerde met z’n wonderen, zat het Gerrit een beetje tegen. Eigenlijk kent niemand hem meer. Behalve ik dan. Ik zie het dan ook als mijn missie om zijn levensverhaal onder de aandacht te brengen. Zodat ook deze kwibus voor altijd herinnerd zal worden.
Nadat Gerrit bijna geruisloos uit de kut van Maria was gegleden, werd hij niet zoals Jezus in een kribbe gelegd. Er stonden in die tijd nooit twee kribbes in een stal. Daarom moest er voor Gerrit een ander plekje gevonden worden; het werd uiteindelijk de gereedschapskist van Jozef. Daar lag-ie dan, tussen een hamer, een beitel en een duimstok in. Dat Gerrit niet voor het geluk geboren was, bleek toen hij zich nog geen half uur na zijn geboorte met de hamer van Jozef op z’n eigen duim sloeg. Toch is het best knap dat een baby na pas een halfuurtje op planeet aarde vertoefd te hebben al een hamer met een steel ter grootte van een komkommer in z’n handjes pakt en zichzelf daarmee op z’n duim timmert. En hij hoefde niet eens te huilen.
Had-ie beter wel kunnen doen, want Jezus jankte dat het een lieve lust was en kreeg wel alle aandacht van Jozef en Maria; liefdevol werd hij met een doek schoongemaakt door een zachtjes huilende Jozef. Gerrit werd uiteindelijk, na drie uur onder de smerige geboorteprut te hebben gezeten, schoongelikt door de os. Het zou een voorbode zijn voor z’n verdere leven. Wie schoon wordt gelikt door een os/is verder ook vaak de klos, zoals een oud-Hebreeuws volksrijmpje luidt.
Het was dus geen verrassing dat de schapen, die mee waren gekomen met de herder die Jezus kwam begroeten, drie tenen van het rechtervoetje van Gerrit afknaagden. Weer hoefde Gerrit niet te huilen. Hij had een erg hoge pijngrens. Je zou hem bij wijze van spreken zo met een paar spijkers aan een kruis kunnen nagelen zonder dat hij er al te veel last van zou hebben. Z’n tenen kreeg hij daar echter niet mee terug. Voor de rest van z’n leven zou Gerrit van Nazareth het moeten doen met slechts zeven tenen.
Niet onoverkomelijk, met zeven van iets kun je best een eind komen. Vader Abraham bijvoorbeeld, die had zeven zonen, en heeft het toch maar mooi tot Pierre Kartner geschopt. Ik weet niet precies of Gerrit daar aan moest denken toen hij gelaten zijn lot accepteerde en de gereedschapskist van Jozef volscheet, maar dat was wel wat er gebeurde op dat moment in het verhaal over het leven van Gerrit van Nazareth. En ik kan het weten, ik heb het zelf bedacht. Dus daar lag Gerrit dan, nog steeds tussen een hamer, een beitel en een duimstok in, maar nu ook nog in z’n eigen stront en met slechts zeven tenen. Een heel prettig begin van z’n leven kunnen we het allerminst noemen.
Nou, daar kwamen de Drie Koningen dan. Natuurlijk ook totaal geen aandacht voor Gerrit. Het draaide allemaal weer eens om Jezus. Slechts Koning Casper, die nota bene de wierook in z’n tas had, vroeg zich hardop af waarom die gereedschapskist in de hoek van de stal toch zo stonk. Toen Jezus een boertje liet, was het met zijn aandacht voor de stinkende gereedschapskist echter ook alweer gedaan. ‘Aaahh, schattig’, zei Casper. Woorden die maar zelden worden uitgesproken over een gereedschapskist vol stront. Casper had het dus duidelijk over het boertje van Jezus. En niet over het broertje van Jezus, die, en ik kan dat niet genoeg benadrukken, nog steeds in een met stront bezaaide gereedschapskist lag.
Van engelen was ook al geen sprake in de buurt van de gereedschapskist waarin Gerrit van Nazareth langzaam lag weg te rotten. Slechts Ron Brandsteder kwam even met z’n zwetende bovenlip boven de gereedschapskist van Jozef hangen. Gek, want in die tijd bestonden engelen juist wel en Ron Brandsteder eigenlijk nog niet. Wat diezelfde Ron Brandsteder boven de gereedschapskist met Gerrit erin eigenlijk tot een wonder maakte. Maar daar lees je in de bijbel weer niks over. Hetzelfde geldt voor de twee beren die broodjes smeerden. De schrijvers van de bijbel waren heel willekeurig in het noteren van wonderen.
De wonderbaarlijke verschijning van Ron Brandsteder pakte, en dat zal u niet verbazen, overigens niet heel erg goed uit voor Gerrit. De lucht van de zwetende bovenlip van Ron Brandsteder mengde zich namelijk alras met de strontlucht die uit de gereedschapskist kwam zetten. Een geur die Gerrit deed kotsen als nooit tevoren. En dat is dus echt als nooit tevoren, want kotsen, dat had Gerrit in z’n korte leventje nog niet op z’n repertoire staan. Maar goed, die hele gereedschapskist zat dus wel mooi onder de kots. En de stront, want die was natuurlijk niet opeens verdwenen. Zo gaat dat niet. Ron Brandsteder verdween wel weer; uiteraard lachend als een hinnikend paard met tuberculose. En bezopen, maar dat spreekt al helemaal voor zichzelf.
Na de herder, wat engelen, Ron Brandsteder en de Drie Koningen was het nu de beurt aan de Drie Pedofielen ten tonele te verschijnen. Zul je net zien dat die juist wel weer alle aandacht hadden voor Gerrit, en Jezus links lieten liggen. Eerst Ron Brandsteder boven z’n gereedschapskist en daarna de Drie Pedofielen; het zat hem ook echt niet mee…Zeker niet omdat Jozef en Maria Gerrit nog steeds negeerden, en de Drie Pedofielen zonder al te veel problemen de stinkende gereedschapskist met daarin Gerrit van Nazareth mee konden nemen. Nog geen meter nadat ze met het ding uit de stal waren gesneld, werd één van de Drie Pedofielen al zo geil bij alleen de gedachte aan een verse baby, dat hij de hand aan zichzelf sloeg. Gillend als een keukenmeid met stemproblemen kwam hij klaar en deponeerde zijn kwakje in…tja…de gereedschapskist.
Na dit incident volgde een lange wandeling naar het huis van de Drie Pedofielen. Tijdens deze wandeling gebeurde er weinig wat het vermelden waard is, of het moest zijn dat Gerrit zeven keer anaal verkracht werd door de Drie Pedofielen. Voor elke teen een verkrachting. Pedofielenlogica. Verder doorstond Gerrit de reis goed; hij werd immers tegen de zandstormen beschermd door een soort coconnetje van stront, kots, sperma en het zweet van Ron Brandsteder. Toen de Drie Pedofielen en Gerrit het huis eenmaal hadden bereikt, werd er ruim zeven jaar niets meer vernomen van Gerrit van Nazareth. Maar goed, een klein jochie in één huis met drie pedofielen, het laat zich raden wat daar allemaal is gebeurd…
En toen werd het het jaar 7 na z’n broer, 25 december om precies te zijn, de zevende verjaardag van Gerritje en een donderdag bij heldere hemel: Gerrit van Nazareth verscheen als uit de as herrezen weer in het openbaar. Plotseling stond-ie op de markt van Jericho – daar woonden de Drie Pedofielen – uit het niets anderhalve kilo aardappelen, een tros bananen, zeven penen, een paar uien en 400 gram hacheevlees te bestellen. Het was wel duidelijk wat Gerrit precies van plan was: hutspot met bananen erin maken. Je kon toen al zien dat het een speciale was. Niet veel mensen maakten in die tijd hutspot met bananen erin. Nu ook nog niet trouwens. Gerrit deed het gewoon. Op z’n zevende. Met slechts zeven tenen. Het aantal tenen van Gerrit is relevant om te vermelden, omdat mensen vroeger de aardappelen, peen en ui met hun voeten tot een smeuïge stamppot stampten.
Na z’n bestelling aan de verschillende marktkoopmannen doorgegeven te hebben en de gewenste ingrediënten voor hutspot met banaan van hen te hebben ontvangen, wilde Gerrit van Nazareth weer terugkeren naar de niet veraf gelegen woning van de Drie Pedofielen. Tot Gerrit zich bedacht. Hij dacht: wat zou ik terugkeren naar de woning van de Drie Pedofielen – die verkrachten me immers maar de hele tijd – als ik ook het hazenpad kan kiezen. Aldus strompelde Gerrit op z’n zeven tenen de wijde wereld in, met een tas vol aardappelen, peen, hacheevlees en niet te vergeten bananen, op z’n rug. En ui, dat vergat ik wel. Maar ook ui dus. Zonder ui geen hutspot. Ui.
Dat Gerrit heel anders was dan z’n tweelingbroer bleek wel toen hij de ingrediënten voor de hutspot met banaan ergens in een veldje nabij Jericho inderdaad tot een smeuïge stamppot stampte en niet, zoals één van Jezus’ wonderen wil, 5000 mensen voedde (met slechts vijf broden en twee vissen), maar er voor koos de ruime hoeveelheid stamppot aan één persoon uit te delen. Terwijl tientallen mensen hongerend toekeken, gaf Gerrit de gehele pan aan de 150 kilogram wegende Lucius Pedofilius, zoals z’n naam en gewicht al doet vermoeden, een zwaarlijvige pedofiel. Had Gerrit net weer een pedofiel uitgekozen om z’n hutspot met banaan aan uit te delen. Wat een pech!
Deze domme pech kostte Gerrit wederom zeven jaren van z’n leven. Nadat Lucius de hutspot met banaan verorberd had, ging hij bovenop Gerrit zitten. Na een half uurtje was die bewusteloos en kon Lucius hem zonder al te veel problemen meenemen naar zijn woning. Hier verbleef Gerrit dus tot z’n veertiende. Met zeven tenen, maar ook met een zeer kwetsbaar ruggetje. Lucius maakte er na de talrijke verkrachtingen, die plaatshadden in de zeven jaar dat Gerrit bij de pedofiel in huis woonde, er een gewoonte van een uur op de rug van Gerrit te gaan zitten en z’n teennagels bij te knippen. Lucius had na een tijdje bijna geen teennagels meer over, zo vaak werd Gerrit te grazen genomen door de zwaarlijvige pedofiel.
Na zeven lange jaren kwam er een einde aan deze ellende. Gerrit maakte op een dag weer hutspot, maar stopte er in plaats van banaan een slaapmiddeltje in. Hoe het slaapmiddeltje in de woning van de Lucius de zwaarlijvige pedofiel was terechtgekomen vertelt de overlevering niet. Hoeft ook niet. In de bijbel staat ook niet beschreven met welk voertuig tweelingbroer Jezus precies weer terugkeerde op aard, en wat voor kleur dat voertuig had. Dan is een mysterieus slaapmiddeltje in de woning van een zwaarlijvige pedofiel toch een peulenschil? Waarom het er lag, was ook al niet bekend. Weet ik veel, misschien had Lucius wel last van z’n geweten en kon hij ’s nachts niet slapen. Er lag godverdomme gewoon een slaapmiddel in de kast van de pedofiel! En nee, er zat ook geen kindersluiting op. Allemachtig, wat doet u moeilijk zeg! Verhalen over appels en vrouwen die uit ribben worden gefabriceerd, slikt u zo voor zoete koek, maar een onschuldig slaapmiddeltje in een keukenkastje niet…Nog even zo doorgaan en ik stop per direct met dit verhaal!
Nee, dat zou ten koste gaan van Gerrit, en zijn levensverhaal verdient niet zo’n abrupt einde. We pakken de draad weer op bij de hutspot met slaapmiddel in plaats van banaan. Lucius de zwaarlijvige pedofiel proefde het verschil namelijk onmiddellijk. Hij zei: ‘Gerritje, zit hier soms slaapmiddel in, in plaats van banaan?’ Gerrit bevestigde dit en Lucius viel in katzwijm. Zo op de kwetsbare rug van Gerrit van Nazareth. Het heeft negen uur geduurd voor Gerrit uiteindelijk onder het kolossale lijf van Lucius de zwaarlijvige pedofiel vandaan was gekropen. Daarna ging hij even een uurtje uitrusten in de geitenleren fauteuil die in de woonkamer van huize Pedofilius stond. Man, wat zat dat ding lekker. Ook Gerrit viel in een diepe slaap.
Terwijl het duo Pedofilius & Van Nazereth rustig lag te slapen, werd er ingebroken in de woning. De boeven kwamen gewoon via de deur binnen. Die stond eigenlijk altijd open. Waarom Gerrit nooit gewoon door die deur naar buiten was gelopen, is weer één van die raadselen die toch altijd wel rond de persoon van Gerrit van Nazareth zal blijven hangen. Maar goed, het gespuis roofde de hele flikkerse bende leeg, waaronder ook de geitenleren fauteuil met Gerrit erop, en de grote pan met hutspot. Lucius de zwaarlijvige pedofiel lieten ze liggen waar hij lag. Dat doe je met zwaarlijvige pedofielen.
Eenmaal buiten bleken de inbrekers hun pakezels te zijn weggelopen. Een fikse tegenvaller, want hoe kwamen ze nu in hemelsnaam met alle spullen weg van de plaats delict. Nou, daar wist Gerrit wel wat op. Hij sprak tot de inbrekers: ‘Ik zal een wonder verrichten en deze pan hutspot veranderen in zes pakezels’. Vol ongeloof keken de inbrekers hem aan. Terecht, want de pan met hutspot veranderde helemaal niet in zes pakezels. Wel in een pan met boerenkool. Ook best knap, maar daar vervoer je nog steeds niet de huisraad van een zwaarlijvige pedofiel mee. Gerrit had duidelijk te hoog van de toren geblazen en had beter, net zoals z’n tweelingbroer, met iets eenvoudigers kunnen beginnen op wondergebied. Water in wijn veranderen, dat is zo lastig nog niet, maar van een pan hutspot zes pakezels maken…, ga er maar aan staan.
Het gevolg was dat de inbrekers behoorlijk pissig waren op Gerrit. Als straf hakte één van hen nog een teen van een voet van Gerrit, ditmaal van zijn linkervoet. Gerrit stak zijn linkervoet in de pan met boerenkool om het bloeden te stelpen. De overige inbrekers spraken in koor tot de tenenafhakkende inbreker: ‘Nou, nou, was dat nou wel nodig, Isaak’. De tenenafhakker heette Isaak. ‘Dat was godverdomme hartstikke nodig,’ zei Isaak’ dit rotjong kan niet eens een pan met hutspot in zes pakezels veranderen, terwijl hij dat wel had beloofd’. Blijkbaar sterk beargumenteerd, want niet veel later waren ook de vier nog overgebleven tenen van Gerrit verdwenen. Daar stond hij dan, zonder tenen, in een pan met boerenkool voor het huis van een zwaarlijvige pedofiel. Het kan raar lopen. En daar zou Gerrit ook nog wel achterkomen, zo zonder tenen.
Omdat de inbrekers het nu ook weer niet zo slecht voorhadden met Gerrit van Nazareth lieten ze de pan boerenkool met inhoud (Gerrit) niet voor de deur staan bij de zwaarlijvige pedofiel. Nee, ze verkochten hem als slaaf. Aan een puissant rijke Arabier. Zo eentje die van gekkigheid niet meer wist wat hij met z’n geld moest doen. Nu kopen ze voetbalclubs, toen kochten ze slaven zonder tenen. Details, details…
Eenmaal aangekomen in Arabië, daar waar de puissant rijke Arabieren wonen, werd Gerrit door twee andere slaven uit de pan met, de inmiddels behoorlijk stinkende, boerenkool geholpen. De wonden van z’n afgehakte tenen, waren redelijk goed geheeld, met dank aan de azijn in de boerenkool. Gerrit beschikte nu over twee stompjes waar menig Afrikaans lepralijder trots op zou zijn. Al snel werd duidelijk wat de rijke Arabier precies met Gerrit van plan was: die wilde Gerrit gaan gebruiken om paardje op te rijden door z’n enorme paleis. Dat moest net Gerrit weer overkomen, met z’n zwakke rug.
Vier jaar at Gerrit alleen maar haver en diende hij als het persoonlijke paleispaardje van de rijke Arabier. Maar nu hij achttien was geworden, had de Arabier wat anders in petto voor Gerrit van Nazareth. Hij mocht de harem van de rijke Arabier gaan masseren met z’n stompjes. Dit klinkt nog niet zo vervelend, ware het niet dat de Arabier een merkwaardige voorkeur had voor bejaarde vrouwen. 97 gerimpelde dames woonden er liefst in het paleis. En allemaal zaten ze te smachten tot Gerrit hen zou beroeren met z’n inmiddels behoorlijk versleten stompjes (een smid had er hoeven proberen onder te zetten, maar dat was jammerlijk mislukt). Met name de vele verzoeken om de billetjes van de bejaarde dames te masseren deden Gerrit keer op keer kokhalzen. Na 68 dames vond hij het genoeg; hij kwam in opstand.
Gerrit klom met z’n stompjes via de regenpijp van het paleis het dak op. Daar riep hij de slaven, in wat kenners van Gerrit van Nazareth (ik dus) ‘de dakrede’ noemen, op zich te verzetten tegen die knettergekke Arabier die hem vier jaar lang als een paardje door het paleis had laten hobbelen, en de andere slaven nog wel veel gekkere dingen had laten uitrichten (onder meer jongleren met geiten, bakstenen rectaal inbrengen en het opeten van elkaars snorren). Het was een zeer indrukwekkende rede van wel drie uur lang. Het was alleen jammer dat er niemand luisterde. Ja, de rijke Arabier, en die was niet bepaald in z’n nopjes met het hele verhaal. Gerrit moest dood. Omdat we met een gekke Arabier te maken hebben, werd Gerrit niet aan het kruis genageld, maar stierf hij doordat hij binnen een uur 300 liter kokendhete muntthee op moest drinken. Vlak na z’n geboorte lag hij al in een gereedschapskist met stront, maar hij stierf in ieder geval wel fris.
Vader Abraham keek het allemaal aan, plukte nog eens aan zijn baard en zag dat het goed was. Kruis of munt, zo ging hij later, als hij was uitgegroeid tot een Pierre Kartner van formaat, nog eens bepalen wie het Nationaal Songfestival zou winnen. En zo is de invloed van Gerrit van Nazareth op het hedendaagse Nederland veel groter dan u van tevoren dacht.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.