Bij het binnenlopen van mijn verbouwde supermarkt zag ik een man in een scootmobiel. Hij deed zich te goed aan een kroket uit de automatiek, die sinds de verbouwing gevestigd is in de supermarkt en nu al is uitgegroeid tot een rollator- en scootmobielbolwerk dat zijn weerga niet kent. Drie grote happen later was de kroket weg. Ik zag hem loeren naar een bamischijf uit dezelfde automatiek. Na een kort moment van twijfel reed hij toch zonder bonusbamischijf naar buiten.
Ook ik vervolgde mijn pad. Ik pakte een mandje en liep naar de broodafdeling. Daar was een man druk bezig het brood te filmen. Camera op een statief en hij stond er met een aantal vellen papier in z’n handen achter. Hij keek tijdens het filmen veel op het papier. Wat er precies opstond kon ik niet zien, maar het moet informatie zijn geweest die onmisbaar is bij het filmen van brood. De meisjes die druk doende waren brood in de schappen te leggen, deden dat alsof ze niet gefilmd werden.
Op het aan de overzijde van de broodafdeling gelegen versplein hadden de werknemers gekke hoedjes op hun hoofd. Ook zij deden alsof dat niet zo was. De één sneed heel normaal worst, terwijl weer een ander doodnormaal een groot stuk kaas in gelijke stukken verdeelde. Een klein jochie keek aandachtig naar de mensen met gekke hoedjes. Even later moest hij weer doorlopen van zijn moeder.
Na van allerlei producten in mijn mandje te hebben gegooid kwam ik bij de groente- en fruitafdeling terecht. Daar liep ik een oude bekende tegen het lijf: de man met zijn camera. Hij was nu met dezelfde passie waarmee hij eerder het brood had vereeuwigd bananen aan het filmen.
Een broodfilmer die ook nog bananen filmt dus. Het moet mooi zijn om zo je banaan te verdienen. En dan vindt zo’n jochie iemand die kaas in gelijke stukken verdeelt interessanter.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.